Wewnętrzna ekologia Kościoła

W momecie, gdy rozpoczyna się recepcja nowej papieskiej encykliki, zwanej potocznie ekologiczną, warto na jej marginesie odnotować istnienie innej, swoiście kościelnej ekologii oraz (kluczowe słowo) bioróżnorodności.

Przychodzą bowiem na myśl w tym kontekście święte znaki liturgii Kościoła, tak jak zapisał je mszał św. Jana XXIII i jak, odnośnie do innych sakramentów i obrzędów, przechowują je pozostałe będące wówczas w powszechnym użyciu liturgiczne księgi. Gdy otwieramy mszał, otwiera się przed nami ogród, w którym odnajdujemy ucałowanie ołtarza, skłon głową, skłon głowy i ramion, głęboki skłon całym tułowiem, bicie się w piersi, dotknięcie dłońmi ołtarza, wzniesienie oczu ku niebu, ręce złożone przed sobą, ręce złożone oparte na ołtarzu, modlitwę u stopni ołtarza, podejście do ołtarza, odwrócenie się do ludu, błogosławienie znakiem krzyża siebie, ofiar, ludu. W mszale dominikańskim dochodzi do tego jeszcze ucałowanie brzegu kielicha, skrzyżowanie rąk na piersi, rozłożenie rąk na kształt krzyża. Każdy z tych znaków ma sobie właściwe miejsce i czas, i odniesienie do pozostałych gestów i do słów. Ten cały bogaty ekosystem świętych znaków, żywych i życiodajnych dzięki swemu świętemu znaczeniu, owocuje dla nas obficie Bożym życiem, gdy tylko nie usuwamy go do zbyt ciasnych rezerwatów (że nie wspomnę o jeszcze drastyczniej łamiącej kościelne prawo jawnej lub ukrytej eksterminacji). A przecież po wszystkich zawirowaniach od paru lat winno być jasne, że nie takie miejsce wyznaczył swym skarbom Kościół, lecz chce, by dostępne były wszystkim. Czyż chronienie i wspieranie tego cennego, żywego świata i przybliżanie jego bogactw nie jest dziś jednym z pilniejszych zadań, które stawia przed nami właściwie rozumiana, współczesna, wewnątrzkościelna ekologia?


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Wojciech Gołaski OP

Wojciech Gołaski OP na Liturgia.pl

Dominikanin. Zainteresowany śpiewem kościelnym i teologią św. Tomasza z Akwinu. Współpracuje z dominikańskim Kolegium Filozoficzno-Teologicznym i Dominikańskim Studium Filozofii i Teologii w Krakowie. Wymieniany wśród przyjaciół Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego. Związany z międzynarodowym festiwalem muzyki dawnej „Pieśń naszych korzeni” w Jarosławiu. Zwalcza fałszywą tezę, jakoby był założycielem tego festiwalu, rozsiewaną przez faktycznych założycieli. Kiedyś krótko kantor klasztoru na Służewie w Warszawie i opiekun działającego tam wówczas nieformalnego bractwa śpiewaczego. Swego czasu opiekun serii koncertów muzyki dawnej „Gdy muzyka była...