W Apokalipsie ukazuje Jezusa w królewskim majestacie zstępującego ponownie na ziemię, by zakrólować w pełni nad całym światem. W ewangelii widzimy Jezusa, który podczas procesu przed Męką przed namiestnikiem rzymskim odważnie wyznaje swoją królewską godność, godność Króla, który nie jest z tego świata.

Tytuły, jakie nadaje Jan Jezusowi w Apokalipsie, akcentują Jego związek ze wspólnotą. Jest On prawdziwym i wiarygodnym świadkiem dla tej wspólnoty i wobec tej wspólnoty, aż do dania życia za te prawdy, o których świadczył w swoim nauczaniu. Jest też On pierworodnym wszystkich umarłych, czyli Zmartwychwstałym i Panem życia, i to może napawać nadzieją wszystkich wierzących odnośnie swoich bliskich i siebie samych. I jest Jezus Władcą królów ziemi, co szczególnie mocno brzmi w uszach adresatów Apokalipsy, którzy żyją w imperium rzymskim. Tytuł ten stwierdza, że także cesarz rzymski jest poddany jedynemu Najwyższemu Władcy. Jan stwierdza też, że przychodzącego Jezusa ujrzy wszelkie oko, bo został On ustanowiony Panem całej historii. I Bóg, jako Alfa i Omega, będzie miał ostatnie słowo do powiedzenia w historii świata i ludzkości. Bóg przyjdzie jako Wszechmogący, by ludzi sądzić i by ich zbawiać. A wspólnota wiary musi w sobie ugruntować tę pewność szczególnie w chwilach, kiedy wydaje się, że ludzka władza cesarska jest absolutna. Prolog Apokalipsy chce wzbudzić nadzieję chrześcijan, przypominając im o Jezusie, który stale miłuje swoją wspólnotę i zbawia ją, roztaczając nad nią swoją nieustanną opiekę i broniąc ją swoją mocą

Natomiast w Ewangelii Jan ukazuje Jezusa podczas procesu u Piłata. Piłat po wejściu do pretorium przywoławszy Jezusa zapytał Go, czy jest On Królem żydowskim, na co Jezus odpowiedział pytaniem: „Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?” Piłat obruszył się na taką odpowiedź Jezusa i przypomniał Mu gorzką prawdę, że to Jego naród z arcykapłanami na czele wydał Go jemu. Na pytanie Piłata, co takiego uczynił, że został wydany w jego ręce, odpowiedział Jezus trudną do zrozumienia prawdą, że Królestwo Jego nie jest z tego świata. Gdyby bowiem królestwo Jego było z tego świata, to jego słudzy zapewne biliby się, aby nie został wydany Żydom. Skoro jednak tego nie czynią, to znaczy, że królestwo Jego jest poza tym światem.

Zadajmy sobie dziś pytanie: czy Jezus jest dla mnie Królem, i to nie tylko Królem jakiegoś narodu, lecz całego świata? Czy mamy poczucie, że wszyscy władcy tego świata są Mu poddani? Czy wierzymy, że Bóg jest Panem historii? Czy żyjemy wiarą w opiekę Jezusa nad nami i naszymi wspólnotami? Czy ufamy, że On jest naszym obrońcą wobec mocy tego świata? Czy wiem to od innych, czy też sam mam głębokie przekonanie serca o tej prawdzie? Czy mamy świadomość tego, że Królestwo Jezusa, będąc z innego świata, funkcjonuje na innych zasadach niż ziemskie królestwa? Czy będąc Jego sługami mamy przekonanie, że walka o Jego panowanie w sercach ludzkich nie odbywa się na zasadach tego świata?

Teksty Liturgii Słowa najbliższej niedzieli na brewiarz.pl.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym

Bardzo łatwo źle przeżyć ostatnią niedzielę roku kościelnego. Łatwo, ponieważ można jej treść oderwać od Paschy, a wówczas trudno zrozumieć pełne znaczenie tej uroczystości.

none

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym