Tym razem z cyklu "Wakacje i eschatologia". Przedwczoraj zginął w wypadku samochodowym mój współbrat i kolega kursowy ks. Staszek Krysztopa, miał 52 lata, ostatnio pracował w Lublinie w naszej parafii, przedtem przez wiele lat był proboszczem w Elblągu. Nawet nie będę na pogrzebie Staszka, bo dziś wieczorem wyruszam do Łeby, gdzie przez tydzień będę głosił rekolekcje i w tym czasie nie wyrwę się stamtąd. "Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie" (Łk 12, 35) - to się ma prawo stać w każdym czasie, nawet na progu lata. "Od nagłej a niespodziewanej śmierci zachowaj nas, Panie" - to jest modlitwa nie o zachowanie od takich wypadków a o nasze nawrócenie. Jeśli świadomie żyję każdego dnia w relacji z Chrystusem, żadna śmierć nie jest nagła czy niespodziewana, nawet taka jak Staszka czy w kwietniu Piotrka Smolińskiego. A że Staszka brakuje i będzie brakować, to zupełnie osobna sprawa. Tutaj jest więcej o nim na naszej mariańskiej stronie: http://www.marianie.pl/index.php?page=nowosci&id=1411 Niech Pan będzie uwielbiony przez życie, posługę i śmierć Staszka. Staszku, dzięki za wszystko! Niech Aniołowie zawiodą cię do raju! Requiem aeternam dona ei, Domine, et lux perpetua luceat ei. Requiescat in pace. Amen.