20.03.2011, O szatach liturgicznych

II Niedziela Przygotowania Paschalnego i scena Przemienienia Jezusa z Jego lśniącymi szatami w dzisiejszej Ewangelii przypomniała mi kilka sytuacji, gdy byłem świadkiem lekceważącego podejścia do używania odpowiednich szat liturgicznych. Pewnie trochę, a może bardziej niż trochę, narażę się ojcom zakonnym, którzy noszą białe habity, ale zapewne nie wszystkim. Bo właśnie byłem świadkiem, jak jeden z takich ojców zamiast ubrać albę i stułę do Eucharystii, na habit założył jedynie stułę i był gotowy do sprawowania Mszy świętej. Niestety – wedle przepisów – nie był gotowy. Odpowiednie szaty liturgiczne mówią bowiem o funkcji, jaką spełniamy w liturgii. I ważne jest, aby o tym pamiętać.

Aby wzmocnić mój głos przytoczę Jana Pawła II, który w Liście do kapłanów z 1980 roku tak napisał o księżach sprawujących w obozach koncentracyjnych Mszę świętą bez ołtarza i szat liturgicznych: "Jeśli jednak w tych warunkach było to dowodem heroizmu i musiało budzić najgłębsze zaufanie, to w warunkach normalnych nieliczenie się z przepisami liturgicznymi musi być odbierane jako brak poszanowania dla Eucharystii – podyktowany może indywidualizmem, a może bezkrytycznym stosunkiem do lansowanych opinii, a może nawet jakimś brakiem ducha wiary".

A przecież szaty kapłana są ważne, bo występuje in persona Christi Capitis.