Oficjalny polski przekład: „Chociaż nie potrzebujesz naszego uwielbienia, pobudzasz nas jednak swoją łaską, abyśmy Tobie składali dziękczynienie. Nasze hymny pochwalne niczego Tobie nie dodają, ale się przyczyniają do naszego zbawienia, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa”.

Oryginał łaciński: „Quia, cum nostra laude non egeas, tuum tamen est donum quod tibi grates rependamus, nam te non augent nostra praeconia, sed nobis proficiunt ad salutem, per Christum Dominum nostrum”.

Pochodzenie: Można powiedzieć, że jest to nieco zmieniona i skrócona wersja dawnej rzymskiej prefacji z Sakramentarza z Werony (=leoniańskiego, ok. 560/590 r.) – Ve 561. Jej prawdopodobnym autorem jest papież Wigiliusz (537-555), wg Antoine Chavasse’a została ona zastosowana po raz pierwszy w niedzielę 8 listopada 537 r.

Aktualna prefacja jest skrócona o jedno zdanie, ponadto fraza „tuum tamen est donum quod tibi grates rependamus” („pobudzasz nas jednak swoją łaską, abyśmy Tobie składali dziękczynienie”, a dosł.: „Twoim przecież darem jest to, co Ci  z wdzięcznością oddajemy”) została wstawiona w miejsce „grata tibi tamen est tuorum devotio famulorum” („miła Ci jest przecież pobożność sług Twoich”) z Ve 561.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym