Oficjalny polski przekład: „Zaprawdę, godne to jest, abyśmy Tobie składali dziękczynienie, i sprawiedliwe, abyśmy Ciebie wychwalali, o Ojcze święty, albowiem Ty jeden jesteś Bogiem żywym i prawdziwym, Ty jesteś przedwieczny i trwasz na wieki mieszkając w niedostępnej światłości. Tylko Ty, Boże, jesteś dobry i jako jedyne źródło życia powołałeś wszystko do istnienia, aby napełnić swoje stworzenia dobrami i wiele z nich uszczęśliwić jasnością Twojej chwały. Stoją więc przed Tobą niezliczone zastępy Aniołów, którzy służą Tobie dniem i nocą, a wpatrzeni w chwałę Twojego oblicza nieustannie cześć Tobie oddają. Łącząc się z nimi, razem z całym stworzeniem, które jest pod niebem i wielbi Cię przez nasze usta, z radością wysławiamy Twoje imię, wołając”

Oryginał łaciński: „Vere dignum est tibi gratias agere, vere iustum est te glorificare, Pater sancte, quia unus es Deus vivus et verus, qui es ante saecula et permanes in aeternum, inaccessibilem lucem inhabitans; sed et qui unus bonus atque fons vitae cuncta fecisti, ut creaturas tuas benedictionibus adimpleres multasque laetificares tui luminis claritate. Et ideo coram te innumerae astant turbae angelorum, qui die ac nocte serviunt tibi et, vultus tui gloriam contemplantes, te incessanter glorificant. Cum quibus et nos et, per nostram vocem, omnis quae sub caelo est creatura nomen tuum in exsultatione confitemur, canentes”.

Pochodzenie: Oczywiście jest to nowa kompozycja, dokonana w ramach posoborowej reformy liturgii. Decyzja o skomponowaniu nowych Modlitw eucharystycznych zapadła 20 czerwca 1966 r., w czasie audiencji udzielonej przez Pawła VI kard. Giacomo Lercaro, przewodniczącemu Consilium. Opracowanie nowych ME było zadaniem zespołu eksperckiego nr 10, pracującego nad reformą ordo missae. Pierwszy projekt obecnej IV ME opracował latem 1966 r. o. Cipriano Vagaggini OSB (1909-1999), potem nad tym projektem pracował zespół, którego relatorami byli Vagaggini i o. Joseph Gelineau SJ (1920-2008). IV Modlitwa została zastosowana podczas eksperymentalnej celebracji na Watykanie w obecności papieża 12 stycznia 1968 r. Nowe ME zostały ostatecznie zatwierdzone wiosną 1968 r., z zezwoleniem na ich stosowanie od 15 sierpnia tegoż roku.

Gdy chodzi o źródła prefacji IV ME, to wskazuje się przede wszystkim na wschodnie anafory tradycji antiocheńskiej, ks. prof. Enrico Mazza wskazuje na anaforę św. Bazylego (w wersjach aleksandryjskiej i bizantyjskiej), anaforę św. Jakuba oraz katechezy św. Cyryla Jerozolimskiego (Katecheza IX, gdzie akcentuje piękno i dobro stworzenia). Nie chodzi tu o bezpośrednie zapożyczenia werbalne, ale o ogólną koncepcję.

W tle jest oczywiście także cały szereg tekstów biblijnych, np. J 17, 11 („Ojcze Święty”), Pwt 6, 4 (Bóg jedyny), Mt 16, 16 (Bóg żywy), J 17, 3 (Bóg prawdziwy), 1 Tm 6, 16 (Bóg zamieszkuje światłość niedostępną), Mk 10, 18 (tylko Bóg jest dobry), Rdz 1, 22 (Bóg napełnia stworzenie błogosławieństwem), Ps 148 i Dn 3, 57-88 (stworzenie wielbi Boga przez usta człowieka).

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym