Było to w Jarosławiu podczas jednego z festiwali. Nazajutrz po koncercie zespołu Orlando Consort odbywało się spotkanie z jego członkami, a bodajże tylko z Angusem Smithem. Angielskiego śpiewaka zapytano w pewnym momencie o to, dlaczego Orlando Consort nie czerpie z żywej tradycji śpiewu. W zasadzie można by to nieco zagadkowe pytanie wyrazić jaśniej: Panie Smith, czemu pan nie śpiewasz jak Marcel Peres? Albo krótko i dobitnie, w formie oznajmującej: Pan źle śpiewasz. Nie pamiętam szczegółów (chyba była trudność z oddaniem sensu pytania), ale pamiętam istotę odpowiedzi. Angus Smith stwierdził, że wywodzi się z angielskiej tradycji – tradycji angielskich chórów.

Wspaniałość tej tradycji można było podziwiać podczas mszy św. sprawowanej w katedrze westminsterskiej pod przewodem papieża Benedykta XVI. Warto wiedzieć, że od 7 października 1926 roku radio BBC nieprzerwanie co tydzień nadaje tzw. Choral Evensong, czyli anglikańskie nieszpory śpiewane przez chóry w różnych kościołach Zjednoczonego Królestwa.

Trudno pomylić brzmienie angielskiego chóru chłopięco-męskiego z jakimkolwiek innym chórem. Szczególna barwa wynika ze składu (męskie alty), ale i upodobania do surowości brzmienia. Nie umiem tego opisać, ale łatwo to usłyszeć. Nie wiem, czy angielska tradycja chóralna przez wieki przechowała ten sam ideał brzmienia. Nie mam pojęcia, czy sposób rytmizacji chorału typowy dla Wysp wywodzi się z dawnych wieków. Wiem jedno: mówiąc o angielskich chórach mówimy o śpiewie tradycyjnym. Co do tego nie ma wątpliwości.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym