Te antyfony – to nie tylko wielkie wołanie przedchrystusowej ludzkości: one i dziś są najgorętszą modlitwą, niby aktami strzelistemi, z ciemnicy tego świata, – o światło, o pomoc, o wybawienie.

Literatura nasza posiada mało znany wierszowany przekład tych 7 antyfon, dokonany przed 300 laty. Jest on częścią obszernego, a dziś bardzo rzadkiego dzieła p. t. „Jezus Nazaretański, Syn Ojca Przedwiecznego, Wcielony, albo Jeruzalem niebieska przezeń wyzwolona.” – przez X. Gawłowickiego opisana w Warszawie 1636. – Dzieło to składa się z 20 pieśni, z tych każda liczy po 100 strof ośmiowierszowanych. Stron ma 558. Ten utwór nie wytrzymuje wprawdzie porównania z „Mesjadą” Klopstoka lub z „Rajem utraconym” Miltona, ale był natchniony tak żywą wiarą i tak gorącem uczuciem, że chętnie wybaczy się autorowi spotykane chropowatości stylu albo rymu. Jest on nadto znacznie starszy od obu wspomnianych arcydzieł światowej literatury. Podaję tu ów wierszowany przekład antyfon, obok niego – dosłowny, z krótkiemi uwagami.

Codzienne nagrania (17-24 grudnia) dostępne są także jako podcast. Pozwala to ściągnąć je bezpośrednio i automatycznie do odtwarzacza iTunes, Juice, eMusic lub na urządzenia przenośne (typu iPod, iPhone, tel. komórkowe i inne). Z subskrypcji można skorzystać, odnajdując O-antyfony w iTunes Store lub korzystając z tego linku.

Tekst i przekłady:

O Emmanuel, Rex et legifer noster, expectatio gentium et Salvator earum : veni ad salvandum nos, Dominus Deus noster.

Emanuelu, Królu państwa swego,
Podawco świętych praw i zakonności,
Oczekiwania chętliwie wszelkiego
Narodu, pociech pożądnych lubości
Obradu już też z miłosierdzia Swego
Wybaw troskliwych z ostatnich trudności!
Przyspiesz a zbaw nas Boże nasz i Panie,
Okaż nad nami Swoje zmiłowianie!

O Emanuelu, królu i prawodawco nasz, oczekiwanie narodów i Zbawicielu ich, przyjdź ku zbawieniu naszemu Panie, Boże nasz.

Komentarz:

Od I niedzieli Adwentu liczyliśmy tygodnie, potem – dni, a dziś nas już tylko godziny dzielą od wielkiej chwili. Już prawie we drzwiach stoi Zbawiciel świata, spełnia się Jego Adwent. Ale my w świętej niecierpliwości, doczekać się go nie mogąc, wołamy, jakby już był z nami: O Emanuelu, o „Boże z nami!” I Kościół uprzedza swą radość i w antyfonie Laudesów dzisiaj już głosi: „Oto spełniło się wszystko, co mówił Anioł o Pannie Marji”. Jutro – tem bardziej, choć dopiero będzie wigilja wielkopomnego dnia, nie zdołamy już utrzymać wezbranych uczuć. W chórach zakonnych w czasie Prymy, po uroczystem ogłoszeniu w Martyrologjum przyjścia Pańskiego, serca nasze wybuchną psalmem wdzięczności: „Ubłogosławiłeś Panie ziemię Twoją… odpuściłeś nieprawość ludu Twego… uśmierciłeś wszystek Twój gniew, Miłosierdzie i Prawda spotkały się ze sobą, Sprawiedliwość i Pokój pocałowały się, Prawda wyrosła z ziemi a Sprawiedliwość z nieba pojrzała…” (Ps. 34). Aniołowie! Strójcie harfy wasze, całe niebo niechaj zstąpi jutro na ziemię, by nam pomagać w powitaniu Tego, Który do nas zawita.

O Zbawicielu! Ty jeden ulitowałeś się nad błędami naszemi! Niechże nie będzie daremnem dla nas to niepojęte miłosierdzie Twoje! Pospiesz ku zbawieniu naszemu, o Boże nasz!

Zapraszamy do lektury artykułu nt. Antyfon „O” oraz słuchania pozostałych nagrań:
O Sapientia (17 grudnia),
O Adonai (18 grudnia),
O Radix (19 grudnia),
O Clavis (20 grudnia),
O Oriens (21 grudnia),
O Rex (22 grudnia),
O Emmanuel (23 grudnia)