Baranek Boży

Niewinność Jezusa. Czytać Ewangelię tak, by o niej rozmyślać, ją tylko kontemplować.

Skomentuj

Zadanie Jezusa
Nazajutrz zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi”.

Jego imię
Jan dał takie świadectwo: „Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”. (J 1.29 – 34)

Takie dałbym tu śródtytuły.

Jezus podchodzi do Jana, a ten natchniony prorokuje: określa zadanie Jezusa – zgładzenie grzechu „świata”. Wypowiada słowa Boże – słowa bez żadnej przemocy, słowa niczego nie nakazujące, a obwieszczające to, co się zaczęło dziać i to, co się stanie. Słowa te symbolicznie wskazują na przymiot Jezusa, który dla wykonania Jego zadania jest kluczowy.

Niewinność. Baranek paschalny, Baranek ofiarny na rzeź przeznaczony, Ten, którego całe zgromadzenie Izraela zabije o zmierzchu, jest niewinny. Zbawczości Jezusowej ofiary nie ustanawia tylko dobrowolne oddanie życia w szlachetnej sprawie. Tak w ludzkich dziejach umierało wielu, a ich śmierć nie miała mocy zgładzenia grzechu „świata”.

Jan proroczo odsłania kluczowy przymiot natury Jezusa, który dla spełnienia zadania ma znaczenie podstawowe: Oto Niewinność Boża, która gładzi grzech „świata”. Jaka ona jest? Baranek jest jednym z symboli niewinności.

dziewicaWielorakość tej symboliki – dziecko, dziewica, baranek – pozwala myśleć o niewinności, która ma przymioty. Niewinność dziecka wzrusza, dziewicy zachwyca i onieśmiela. Pierwsza jest krucha, druga łagodnie wyniosła. A jaka jest niewinność baranka?

Niewinność zwierzęcia – nieutracalna. Baranek jest ufny i łagodny – żadnej przemocy. Każdy może go skrzywdzić, jest bezsilny. Można śmiać się z jego bezradności. A przecież da się lubić, zachwyca dzieci. Jaka jest Niewinność Boża Jezusa?

 

Odpowiedź na to pytanie jest tak złożona, jak złożona jest ewangeliczna opowieść o Jezusie – Baranku Bożym. Ciekawe, ale w sprawie zasadniczej niezłe odpowiedzi dawali ludzie, którzy z chrześcijaństwem nie mieli dużo wspólnego.
 
„Wszelkie zrodzone na świecie zło przenosi się od człowieka do człowieka (to właśnie mit Ate u Homera) aż do momentu, gdy natrafi na istotę doskonale czystą, która je przyjmie na siebie w całości i w ten sposób zniszczy.” S. Weil – Krążenie zła i jego kres
 
„Dlatego Mędrzec powiada,
Że ten tylko, kto stał się pośmiewiskim narodów,
Jest wyznaczony na ich świętego Pana,
I tylko ten, kto bierze na siebie
Całe zło tego świata, może być jego Królem.
Oto największy paradoks.” Lao Tsy – Droga frag. 78
 
baranek


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Marian Grabowski

Marian Grabowski na Liturgia.pl

Dr hab. fizyki teoretycznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych. Kierownik Zakładu Filozofii Chrześcijańskiej Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu. Zajmuje się aksjologią nauki, etyką, antropologią filozoficzną. Autor m.in. książek: "Historia upadku", "Pomazaniec. Przyczynek do chrystologii filozoficznej", "Podziw i zdumienie w matematyce i fizyce".