Bez węgla, za to z koniunktiwem

Siedzę w kościele. Wchodzi młody człowiek, idąc do kaplicy, wyjmuje z torby komórkę i ją wycisza lub wyłącza. Po kilku minutach wchodzi kolejna osoba, sytuacja się powtarza. I jeszcze raz. I znowu.

Oczywiście, dobrze, że w ogóle wyłączają lub wyciszają. W Boże Narodzenie pewnemu panu komórka co jakiś czas dzwoniła w czasie mszy; nie odbierał, może nie słyszał… A kiedyś pewna pani aż wyszła z mszy, żeby porozmawiać przez telefon.

Moi przyjaciele wiedzą, że jeśli odbieram komórkę, to na 97% jestem w domu. Na ulicy z reguły nie usłyszałbym ani dzwonka, ani rozmówcy, więc rzadko ze sobą komórkę noszę. Jeślibym jednak ją miał, wyłączałbym ją przed wejściem do kościoła, a nie dopiero w środku.

Nie potrafię zrozumieć tego uzależnienia od komórek.

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Ukazała się publikacja o. Cassiana Folsoma po rekolekcjach...

Na początku listopada nakładem Wydawnictwa Tyniec przy współpracy Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego ukazała się książka „Człowiek... więcej
Warszawa: Msza ze śpiewem gregoriańskim w dniu rocznicy poświęcenia...

W piątek 9 listopada o godz 19.30, w kościele oo. Dominikanów na Warszawskim Służewie celebrowana... więcej
Robert F. Taft: liturgia jest teologią, a nie historią

Każda dyscyplina naukowa ma swoje „nazwiska”, których po prostu nie wypada nie znać. Podobnie rzecz... więcej