Bóg chce dać człowiekowi samego Siebie

Komentarz do czytań na Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

serceSięgając do historii tej uroczystości, jak również do tekstów liturgicznych z Pisma Świętego, danych nam przez Kościół, nietrudno dostrzec, jak wielka waga jest przywiązywana do objawiania się miłości Boga. Współczesny człowiek, kiedy mowa jest właśnie o sercu i o miłości, myśli swoje zazwyczaj kieruje ku romantycznym westchnieniom, emocjom, czy innym obrazom, które atakują go zewsząd przez dzisiejszą kulturę.

alaoqueKiedy jednak przyjrzeć się uważniej biblijnemu znaczeniu, przypisywanemu słowu serce, Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa i sam obraz miłości Boga do człowieka nabiera zupełnie innego charakteru. W języku Biblii serce można powiązać z tym, co dziś określa się mianem osobowości. Nie tylko to – z sercem wiąże się także myślenie i pamięć. To także serce determinuje czyny osoby, jest siedliskiem jej woli.

Tak obszerne rozumienie słowa serce pozwala zatem jakoś zrozumieć, jaki jest sam Bóg, nieco dotknąć Jego tajemnicy. Serce Boga wzdraga się przed wylaniem na człowieka Bożego gniewu, Bóg chce swoje stworzenie zachować. Smuci się, gdy człowiek niszczy sam siebie przez swój grzech, zacierając w sobie obraz i podobieństwo do Stwórcy. Jeżeli Serce Jezusa zostało włócznią otwarte dla człowieka, aby przez sakramenty miał życie, to także Serce Boga Żywego jest dla człowieka otwarte. Sam Bóg, całym sobą jest otwarty na człowieka. Jego Miłość determinuje Jego czyny, Jego zamiary wobec swego stworzenia, zamiary pełne pokoju i łaski. Bóg w darze pragnie ofiarować człowiekowi samego siebie. To pragnienie jest w Jego Sercu.

 o. Łukasz Mścisławski OP

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

Niepojęta Trójco - ebook
REKLAMA

Zobacz także

Tomasz Dekert

Tomasz Dekert na Liturgia.pl

Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.