Chwała Tobie, Słowo Boże

O ważności Słowa Bożego we wspólnocie Kościoła - przynajmniej teoretycznie - przypominać zbytnio nie trzeba. Dziś raczej nikt nie kwestionuje faktu, iż Pismo Święte stanowi wyjątkowe źródło dla teologii. Każdy w zasadzie przyjmuje, że jest ono norma normans non normata. No właśnie. Jednak jak ten teoretyczny pewnik przekłada się na praktykę codzienną?

Pozwolę sobie na opisanie wyłącznie jednej obserwacji. Inne zostawiam szanownym czytelnikom, bo oczywiście możliwości jest znacznie więcej.

Odkryłem ostatnio, jak istotne jest wcześniejsze przygotowanie i właściwy sposób odczytania Pisma Świętego podczas liturgii. Jak wiele tracimy z tego, co Pan chce nam powiedzieć, gdy ktoś czyni to niechlujnie lub nieumiejętnie, często bełkocząc "coś" pod nosem. Ile treści gubi się z powodu zawinionych "trudności komunikacyjnych". Dlatego, na przykład, trudno zrozumieć upór niektórych, by lekturę czytań podczas "mszy dla dzieci" za wszelką cenę powierzać właśnie dzieciom. Czy nie lepiej by było, gdyby lekcje odczytywał ktoś, kogo przynajmniej da się usłyszeć i zrozumieć? W końcu to Słowo Boże! Poza tym, przekonywanie głosem małolata wszystkich (to znaczy, także dojrzałych wiekiem) uczestników liturgii – dajmy na to – o "mądrości krzyża", z całym szacunkiem, wydaje mi się co najmniej niestosowne.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Dominik Jurczak OP

Dominik Jurczak OP na Liturgia.pl

dominikanin, wicedyrektor "Ecclesia orans", wykładowca w Papieskim Instytucie Liturgicznym „Anselmianum” oraz na Papieskim Uniwersytecie „Angelicum” w Rzymie, przewodniczący Międzynarodowej Komisji Liturgicznej Zakonu Kaznodziejskiego, członek Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego Archidiecezji Krakowskiej, dyrektor Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego w latach 2016-2019.