Czas przyszły dokonany
Jakkolwiek by to nie brzmiało: zaczynamy „przychodzenie” – tak można rozumieć łacińskie „adventus”. Dziwne. Kiedy coś zaczynam, to ja wyruszam i to ja zaczynam się zbliżać do celu.
Z Panem Bogiem jest na odwrót. Bo to On wyrusza w moją stronę. Podnoszę więc głowę, patrzę daleko i zaczynam wyglądać Jego przyjścia z wielką mocą i chwałą do mojego świata. Na tym będzie polegał tegoroczny i każdy następny Adwent.
Czytam fragmenty Pisma Świętego na początek tego czasu. Spodziewam się programu, manifestu, podpowiedzi i schematu duszpasterskiego. Co otrzymuję?
W proroctwie Jeremiasza moją uwagę zajmują dwie obietnice Boga: wypełnię pomyślną zapowiedź oraz to, że Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. Wierność i bezpieczeństwo. Cnoty i jakości deficytowe, a przez to tym bardziej pożądane. Bóg tak mówi, więc Mu wierzę, że tak się stanie. Pozostaje nie dające spokoju pytanie: kiedy? No właśnie. Czy to już się dzieje, czy na to wszystko mam dopiero czekać? Za dużo pytań. Pan przez proroka zapowiedział, że nadchodzą dni, kiedy to się stanie. Więc wierzę, że to jest treść Adwentu. Nadchodzenie dni wierności Boga swoim obietnicom i bezpieczeństwa, które tylko On może zagwarantować. To się już dzieje. Teraz.
W drugim czytaniu znajduję zdanie św. Pawła o właściwym następstwie czasu. Najpierw jest przyjmowanie bogactwa – sposobu postępowania i podobania się Bogu. To otrzymuję przez Tradycję. Następnie jest życie w ten właśnie sposób. Czyli teraźniejszość Ale to jeszcze nie koniec. Stawajcie się coraz doskonalszymi! Zatem stać mnie na więcej. Mogę być doskonalszy. Broń mnie Panie Boże od bezdusznego perfekcjonizmu. W to miejsce dodaj mi wiary i odwagi do bycia jeszcze lepszym. Do patrzenia w przyszłość z nadzieją na świętość, a nie z przekonaniem o nudnej bylejakości.
Ostatnie zdanie Ewangelii wystarczyłoby za wszystkie inne fragmenty. Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie. Pojęcie „każdy czas” obejmuje swoim zasięgiem…każdy czas jaki mam. Bez żadnego wyjątku. Bóg więc żadnego czasu nie nazywa gorszym, wykluczonym i nieodpowiednim. On zawsze jest. I ja zawsze mogę Go spotkać. Adwent jest więc tylko wyostrzeniem i przypomnieniem tego odcienia mojego życia i mojej wiary. Jest krótką, ale intensywną lekcją dziwnego czekania. Bo Ten na kogo czekam już jest, kiedyś był i wciąż przychodzi. Jest gdzieś w przyszłości, ale ona dokonuje się w tej właśnie chwili.
Bez wątpienia wchodzimy w czas przyszły dokonany.
Wojciech Dudzik OP
Tekst Ewangelii z pierwszej niedzieli Adwentu na brewiarz.pl.
Tekst pozostałych komentarzy na brewiarz.pl.
Dostarczamy wartościowe treści?
Zobacz także
-
Śpiew Ewangelii – Męka Pańska na Wielki Piątek
Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone,... więcej
-
Triduum Paschalne: Chrystus Zmartwychwstały
Triduum Paschalne – jedyny okres w Kościele, gdy czas celebrowania liturgii zrównuje się z czasem,... więcej
-
Triduum Paschalne: Chrystus Umęczony
Triduum Paschalne – jedyny okres w Kościele, gdy czas celebrowania liturgii zrównuje się z czasem,... więcej
-
2 maj
Gdańsk: Ruszyły zapisy na majowe warsztaty „Muzyka Duszy” 2019
W pierwszej połowie lutego ruszyły zapisy na Warsztaty Muzyki Liturgicznej… więcej
-
2 maj
Gdańsk: Ostatnie miejsca na majowe warsztaty „Muzyka Duszy” 2019
Dobiegają końca zapisy na Warsztaty Muzyki Liturgicznej Muzyka Duszy 2019,… więcej