m_libera

Okadzeniom podczas Eucharystii Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego poświęca dwa numery. Pierwszy z nich przytaczam w całości (podkreślenia moje):

Okadzenie, jak to wynika ze świadectw Pisma świętego (por. Ps 140,2; Ap 8, 3), wyraża cześć i modlitwę. Kadzidła można używać według uznania w każdej formie Mszy świętej:

• podczas procesji na wejście;
• na początku Mszy, do okadzenia krzyża i ołtarza;
• w czasie procesji przed Ewangelią i podczas jej głoszenia;
• po złożeniu na ołtarzu chleba i kielicha – do okadzenia darów, krzyża, ołtarza, kapłana i ludu;
• podczas ukazania Hostii i kielicha po konsekracji. (OWMR 276)

Numer 277 OWMR mówi o okadzaniu: Najświętszego Sakramentu, relikwii świętego Krzyża i obrazów Chrystusa Pana wystawionych do publicznej czci, darów złożonych na ofiarę w Mszy świętej, krzyża ołtarzowego, Ewangeliarza, paschału, kapłana i lud oraz relikwii i obrazów Świętych wystawionych do publicznej czci.

Nie ma natomiast słowa o okadzaniu Mszału, ani tym bardziej mikrofonu. Zdejmowanie Mszału i mikrofonu służy czytelności znaku: aby jasno i wyraźnie było widać, co jest okadzane – na początku Eucharystii pusty ołtarz, na którym nic nie stoi, później ołtarz i znajdujące się na nim dary ofiarne. Jak najbardziej jasne i czytelne znaki są nam potrzebne, byśmy mogli liturgię lepiej rozumieć i głębiej przeżywać. Stąd ważna jest troska o takie szczegóły. Moje doświadczenie mówi, że taka troska jest jednym z elementów, dzięki którym liturgia staje się naprawdę piękna, a przez to bardziej zbliża nas do Pana Boga.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym