Dies irae
Lacrimosa dies illa,
Qua resurget ex favilla
Judicandus homo reus:
Huic ergo parce, Deus.
Pie Jesu Domine,
Dona eis requiem. Amen.
Dostarczamy wartościowe treści?
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Proste polskie propria – 3. niedziela wielkanocna
Dzielimy się z Wami nowym projektem Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego: Proste polskie propria to szansa na... więcej
-
Liturgia w soczewce: 3 Niedziela Wielkanocna, rok...
„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze... więcej
-
Po śladach gwoździ – „By The Mark”
W niedzielę oktawy Wielkanocy św. Tomasz Apostoł na ogół musi wysłuchiwać mnóstwa połajanek ze strony... więcej
Piotr Chrzanowski
Z wykształcenia inżynier mechanik, od dłuższego czasu z zawodu dyrektor. Mieszka pod Bydgoszczą. Mąż z ponad dwudziestoletnim stażem i ojciec dwóch synów w wieku licealnym.
Dies irae
Na ostatni tydzień liturgicznego roku Liturgia Godzin proponuje, w miejsce hymnów oficjum czytań, jutrzni i nieszporów, sekwencję „Dies irae”. Autorem tego tekstu jest XIII-wieczny franciszkanin, Tomasz z Celano, biograf św. Franciszka. O samym „Dies irae” wybitny angielski badacz średniowiecznej poezji łacińskiej, F.J.E. Raby, pisze, iż jest to najbardziej majestatyczna ze średniowiecznych sekwencji, doskonała w formie, mistrzowska pod względem rymu, najwznioślej wyrażająca grozę Dnia Ostatniego, przepowiadanego przez żydowskich proroków i pogańską Sybillę.1 O czym tak naprawdę ten tekst nam mówi, skąd się wzięły jego obrazy?
Na ostatni tydzień liturgicznego roku Liturgia Godzin proponuje, w miejsce hymnów oficjum czytań, jutrzni i nieszporów, sekwencję „Dies irae”. Autorem tego tekstu jest XIII-wieczny franciszkanin, Tomasz z Celano, biograf św. Franciszka. O samym „Dies irae” wybitny angielski badacz średniowiecznej poezji łacińskiej, F.J.E. Raby, pisze, iż jest to najbardziej majestatyczna ze średniowiecznych sekwencji, doskonała w formie, mistrzowska pod względem rymu, najwznioślej wyrażająca grozę Dnia Ostatniego, przepowiadanego przez żydowskich proroków i pogańską Sybillę.1 O czym tak naprawdę ten tekst nam mówi, skąd się wzięły jego obrazy?
Dostarczamy wartościowe treści?
Zobacz także
-
Proste polskie propria – 3. niedziela wielkanocna
Dzielimy się z Wami nowym projektem Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego: Proste polskie propria to szansa na... więcej
-
Liturgia w soczewce: 3 Niedziela Wielkanocna, rok...
„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze... więcej
-
Po śladach gwoździ – „By The Mark”
W niedzielę oktawy Wielkanocy św. Tomasz Apostoł na ogół musi wysłuchiwać mnóstwa połajanek ze strony... więcej