Patrzyłem dzisiaj na poświęcenie kościoła w Barcelonie. Papież wylewał na ołtarz święty olej i rozsmarowywał go dłonią. Komentatorzy zwracali uwagę, że Kościół używa materii do poświęcenia materii – kamień ołtarza uświęcany jest przez wonny olej. Podkreślili, że Ojciec święty namaszcza ołtarz dłonią, nie żadnym narzędziem – dotyka bezpośrednio krzyżma i ołtarza.

Jest coś niebywale przejmującego w tym świętym namaszczeniu. Każdy z nas też kiedyś został namaszczony krzyżmem, wprawdzie nie tak obficie jak ołtarz, ale skutek ma być ten sam – uświęcenie przez Ducha Świętego.

Kamień, woda, olej, kadzidło, świece – wszystko to materia, którą Bóg się nie brzydzi (cf. Mdr 11:24), co więcej – używa jej, aby obdarzać swój Kościół łaską.

Prudencjusz tak pisał o oleju krzyżma:

Arbor feta alma luce hoc sacrandum protulit,
fert hoc prona praesens turba Salvatori saeculi.
Consecrare tu dignare, rex perennis patriae,
hoc olivum, signum vivum, iura contra daemonum,
ut novetur sexus omnis unctione chrismatis,
et medetur sauciata dignitatis gloria.

Trzeba przyznać, że Prudencjusz miał niezwykłe zrozumienie znaczenia materii w służbie Bożej – przypomnieć trzeba inny jego hymn, Inventor rutili, przeznaczony na obrzęd zapalania wieczornego światła. Tam też w poetycki sposób opisuje, jak materia służy chrześcijanom w służbie Bożej.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym