Dwie ręce i przestrzeń między nimi

Już kiedyś na jednym z blogów (jeśli dobrze pamiętam Bartka Krzycha) pojawił się obraz/metafora Roberta Tafta, który mówił o tym, czym jest liturgia. Znałem wcześniej ten obraz, ale dopiero w ostatnich dniach trafiła w moje ręce książka "Beyond East and West", a tym samym mogłem poznać ten obraz z oryginału. Jest on tak wspaniały, że przytoczę tutaj cały ten fragment.

Skomentuj

 

W 1513 roku Michelangelo Buonarroti skończył freski, które ponad IV wieki później nadal ozdabiają Kaplicę Sykstyńską. We wspaniałej scenie stworzenia, wyciągnięty życiodajny palec Boga prawie dotyka – ale nie całkowicie – wyciągniętego palca odchylonego (znajdującego się niżej) Adama. Liturgia wypełnia szparę pomiędzy tymi dwoma palcami. Albowiem ręka Boga w sykstyńskiej metaforze jest stwarzającą, życiodajną, wybawiającą, odkupiającą, kiedykolwiek sięga w kierunku nas, zaś historia zbawienia jest historią naszych wyciągniętych rąk w nigdy niekończącym się przyjęciu i dziękczynieniu za ten dar. Czy nie jest to tym, o co w liturgii właściwie chodzi? Oczywiście, tutaj używam terminu „liturgia” w poszerzonym, Pawłowym sensie, aby zawrzeć to, co Ojcowie Kościoła nazywają oikonomia lub commercium, która trwa, wyzwala; dawanie i przyjmowanie między Bogiem a nami, Jakubowa drabina historii zbawienia.
Obecnie z pewnością śmiałym stwierdzeniem jest mówienie, że liturgia jest zbawczą relacją między Bogiem a człowiekiem, i że nasze liturgie są uprzywilejowanym miejscem tego wybawiającego spotkania; że urzeczywistniają i wyrażają tę relację. Jednakże to stwierdzenie nie jest tylko moje. Tak – jak sądzę – Nowy Testament rozumie liturgię. I może niedawno Konstytucja o liturgii Soboru Watykańskiego II. W numerze 2 czytamy:
"W liturgii […] «dokonuje się dzieło naszego Odkupienia». Liturgia w najwyższym stopniu przyczynia się do tego, aby wierni swoim życiem wyrażali oraz ujawniali innym ludziom misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Kościoła".
 
R. Taft, What Does Liturgy Do? Toward a Soteriology of Liturgical Celebration: Some Theses, [w]: Beyond East and West, Rome 1997, s. 240.

 


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Ks. Krzysztof Porosło

Ks. Krzysztof Porosło na Liturgia.pl

Ksiądz archidiecezji krakowskiej (święcenia przyjął w 2013 r.). W 2015 r. rozpoczął studia doktoranckie z teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Nawarry w Pampelunie (Hiszpania), które ukończył w 2019 r. obroną doktoratu. Od 2019 r. wykłada teologię dogmatyczną na Uniwersytecie Jana Pawła II w Krakowie. Od września 2020 r. jest diecezjalnym duszpasterzem akademickim przy Kolegiacie św. Anny w Krakowie. Pomysłodawca i współorganizator rekolekcji liturgicznych „Mysterium fascinans”, które odbywają się od 2008 r. Autor lub redaktor 15 książek poświęconych przede wszystkim zagadnieniom liturgicznym.