Dziękczynienie
Przyszli mnie nawracać. Przebudzać mnie do swej wiary. Dawali periodyki agitacyjne. Było ich dwóch (nigdy w pojedynkę!). Około trzydziestoletni, o monotematycznym wyrazie twarzy i wyregulowanym stosownie do swojej misji uśmiechu. Fizjonomie znane mi już z broszurek przedstawiających raj.
Rozmowa skończyła się mniej więcej tuż po jej rozpoczęciu, choć moi nachalni bliźni zdążyli wspomnieć coś o istnieniu problemów globalnych oraz znajomości ich przyczyn.
Podziękowałem za pogadankę i zamknąłem drzwi z niezamierzonym zacietrzewieniem. Lecz w sercu nie umiałem stłumić dziękczynienia:
„Wielki Boże, dziękuję Ci, że nie jestem taki jak oni, którzy myślą, że to Ty poręczasz ich poczucie wybrania, ich przeświadczenie o wyższości objawienia, którego są akwizytorami. Ich wiara jest jak tabliczka mnożenia − są pewni wyniku. Dziękuję, że nie dałeś mi tej pewności!”.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Śpiew Ewangelii – 31 Niedziela zwykła (rok A)
Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone,... więcej
-
Nuty Ewangelii – uroczystość Wszystkich Świętych (rok A)
Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone,... więcej
-
Ordinarium Missae – Gregoriańskie części stałe Mszy...
Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami wybranych utworów ze śpiewników Niepojęta Trójco. Tym razem są to gregoriańskie... więcej
Mateusz Czarnecki
Absolwent Polonistyki UJ, zajmuje się redakcją książek. Mąż wspaniałej żony i tato czterech córek. Mieszka na wsi polskiej.