Dwa zrodzenia Syna Bożego, misterium tak obficie karmiące chrześcijańską medytację od stuleci, sygnalizowane są przez antyfony na wejście w liturgii Bożonarodzeniowej Mszy w nocy jako objawiające się z nową mocą poprzez celebrację tajemnicy Wcielenia: „Pan rzekł do mnie: Ty jesteś moim synem, ja Ciebie DZIŚ zrodziłem“ i „Radujmy się wszyscy w Panu, DZISIAJ narodził się nam Zbawiciel, DZISIAJ prawdziwy pokój zstąpił z nieba na ziemię“.

Jakkolwiek liturgia Kościoła zawsze przekracza czas i miejsce, włączając nasze ludzkie uwielbienie w niebiańską liturgię przed tronem Boga i Baranka, to jednak ta najświętsza noc (obok Wielkiej Nocy) jest szczególnym zanurzeniem w „DZISIAJ“ wydarzeń zbawczych. Przytłoczeni egzystencjalnym ciężarem naszych codziennych bojów i potyczek w poszukiwaniu sensu wszystkiego, tu i teraz – w rozbłysku prawdziwej Światłości – możemy dotknąć źródła, obmyć zmęczone oczy i zobaczyć siebie na nowo: jako tych, którzy zostają przywróceni do niepojętej godności dzieci Boga, obdarowani „udziałem w wiecznym życiu Zbawiciela“ (modlitwa po komunii, Msza w dzień), dopuszczeni do udziału w bóstwie Chrystusa, w którym nasza ludzka natura zjednoczyła się z Bogiem przez „tajemniczą wymianę“ (modlitwa nad darami, Msza w nocy).

Dokonana w zbawczym misterium Wcielenia, gdy „Nieskończony przyjął granice ludzkiej natury“, owa niepojęta wymiana (commercium) jaśnieje w tajemnicy Eucharystii, gdzie ofiarne dary chleba i wina stają się dla nas prawdziwie Ciałem i Krwią Wcielonego Boga. III prefacja na Boże Narodzenie mówi o skutkach tej wymiany językiem oksymoronów („śmiertelny człowiek – królem nad wiekami“, „mieszkańcy ziemi – dziedzicami nieba“), ukazującym nieporadność naszych ludzkich pojęć wobec tej zawrotnej rzeczywistości. Dlatego z Aniołami zachłystujemy się uwielbieniem, razem z nimi wołając w języku, który przekracza słowa – języku muzyki: „nowa pieśń“, o śpiewie której mówią wszystkie trzy Bożonarodzeniowe prefacje, to ekspresja radości stworzenia, które dostrzega cud odnowienia swojej godności (kolekta, Msza w dzień).

Otwarcie oczu, rozbłysk jasności, pogłębione rozumienie naszego człowieczeństwa – to wątki, które bardzo często powracają w tekstach świątecznych formularzy: „widzialność“ niewidzialnego Boga we Wcielonym Słowie nie tylko „dźwiga wszystko, co grzech poniżył“ (obrazowe ukazanie wznoszenia się po upadku), nie tylko odnawia całe stworzenie, ale zbłąkaną ludzkość prowadzi do Królestwa niebieskiego (II prefacja Bożonarodzeniowa). To prowadzenie opisane jest za pomocą prorockich tytułów Mesjasza, użytych przez liturgię w odniesieniu do narodzonego DZIŚ Dziecięcia: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Książę Pokoju, Ojciec Wieczności, Zwiastun Bożych zamiarów (Antyfona na wejście, Msza o świcie, Msza w dzień).

W Nim nasze ludzkie poszukiwanie dróg odnajduje kierunek, radę, pokój, opiekę – zawrotną bliskość Boga, którego obecność może roświetlić groźny mrok naszej egzystencjalnej niepewności. Pełen tej symboliki jest formularz Mszy o świcie: sprawowana w momencie, gdy ciemność nocy przełamywana jest blaskiem wstającego słońca, Eucharystia ta wprowadza nas w modlitwę o owocność Bożego światła w naszym życiu – „przeniknięci nowym blaskiem Wcielonego Słowa, prosimy Cię, wszechmogący Boże, spraw, niech w naszych czynach odbija się światło, które przez wiarę jaśnieje w naszych duszach“ (kolekta). Skoro ludzka natura poprzez Bożonarodzeniowe misterium wkracza już w przestrzeń Odkupienia, modlimy się, by kontemplacja Wcielenia Syna Bożego przemieniała trwale nasz sposób kształtowania świata, w którym żyjemy prowadzeni przez Jego sakramentalną obecność, napełniani wciąż na nowo radością, która zapala nas do pogłębiania wiary i wzrostu miłości (modlitwa po komunii).

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym