Nie byłem w tym roku w Krakowie, więc dopiero teraz dowiedziałem się o całej sprawie. Nawiasem mówiąc z dużym zaskoczeniem, bo przez dobrych kilka lat, w czasie których spędzałem tam Triduum, nic podobnego nie miało miejsca, nie dochodziło do takich uchybień.

Posypały się oczywiście głosy oburzenia, kyrieelejsony, oskarżenia o dążenie za wszelką cenę do oryginalności i pokazania się, na Rebelyi wątek skłądający się głównie z wypowiedzi krytycznych rozwinął się do kilkuset postów, itd. Zupełnie się nie dziwię, negatywne reakcje na tego rodzaju pomysły uważam za jak najbardziej uzasadnione i pożądane (no, może z wyjątkiem bicia piany w miejscach typu Rebelyi, ale to z innych powodów i nie zawsze). Podzielając w pełni taką ocenę tej konkretnej instalacji, wydaje mi się, że wpisuje się ona w coś szerszego, w niepokojące zjawisko wykraczające daleko poza sam pęd do oryginalności czy pokazania się.

Tym czymś jest w moim odczuciu kierunek, w jakim zmierza sama praktyka "organizowania" Grobów Pańskich. Mianowicie miejsce, które ma być kaplicą adoracji jest traktowane jako okazja do nadania (jakiegoś) przesłania. Mamy więc Groby Pańskie tematyczne (np. "aborcyjne"), okolicznościowe (np. "smoleńskie", albo nawiązujące do jakichś niedawnych zamachów), a nawet ideologiczne (niegdysiejsze słynne instalacje ks. Jankowskiego). Niby dopóki nie ociera się to o profanację, Ciało Pańskie jest w monstrancji, z welonem itd. wszystko jest ok., a w każdym razie nie budzi oburzenia i większych emocji. Ale czy nie jest tak, że w momencie, w którym kaplica adoracji ma za zadanie generować przesłanie, zmienia się punkt ciężkości? Akcent przesuwa się z umęczonego Ciała Pańskiego na treść, jaką cała instalacja ma przekazywać. W ten sposób pogrzebane Ciało naszego Pana staje się jednym z elementów dekoracji, głównym być może, ale podporządkowanym jakiejś innej od Niego samego treści.

Oczywiście najczęściej jest to treść skądinąd prawdziwa i zbożna, a cały pomysł jest nastawiony na aktualizację wydarzenia śmierci Chrystusa. Niemniej jest to pomieszanie porządków. Adoracja to nie kazanie (powiedzcie to, psia…w, tym, co układają teksty odczytywane w kościołach w pierwsze niedziele miesiąca). Prawdziwe Ciało i Krew Pańska nie ma nas o niczym pouczać, nie ma przekazywać jakiejś treści. "Wielka cisza spowiła ziemię (…) cisza na niej wielka, bo Król zasnął". Tak, ale z offu ciągle coś gada, gada, nawija, zarzuca mnogością znaczeń, wylewa skojarzenia, aktualizacje, sensy. I w końcu Ciało Pańskie zamiast być z czcią i grozą adorowane, staje się symbolem samego siebie. I można je tak "symbolicznie" potraktować, wmontowując w dekorację, mającą pokazywać samotność umęczonego Syna Bożego. Sytuacja wręcz ironicznie znacząca, zaiste…

Zobacz także: Serwis specjalny na Triduum Paschalne 2012

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym