Otóż o "Szczęść Boże" nie będzie, najwyżej w charakterze dygresji. Mógłbym np. opowiedzieć, jak to w domu uczono mnie, żeby pozdrawiać księży i siostry zakonne słowami "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus", natomiast "Szczęść Boże" mówi się na widok osoby zapracowanej, przy czym taż odpowiada: "Bóg zapłać". Mógłbym też wspomnieć o jednym z naszym śp. ojców, który słysząc "Szczęść Boże" obruszał się mówiąc: "Nie jesteśmy w kopalni". Ale nie o tym chciałem mówić.

Kwestia jest następująca: czy formą właściwą dla blogowych dyskusji, także tutaj, nie jest mówienie sobie na ty? To mogłoby zmniejszyć dziwaczny w moim odbiorze dystans między takimi uczestnikami dyskusji jak z jednej strony Ojciec, Profesor, Brat i Pan, a z drugiej osoby przedstawiające się z imienia czy pseudonimu. Trudno mi zwracać się do rozmówcy jako "pani kore" czy "pan nikoghos", a tak przecież by wypadało, skoro rozmówca mówi do mnie "ojcze".

Zaznaczam: chodzi mi wyłącznie o praktyczne rozwiązanie dotyczące wymiany zdań na blogu. Sposoby zwracania się do siebie w świecie realnym to zupełnie inna sprawa. O niej chętnie parę słów innym razem (znając upodobanie blogowiczów do dygresji).

Nie będę cierpiał, jeżeli zostanie, jak jest. Ciekawe, czy pojawią się opinie w tej sprawie.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym