Oficjalny polski przekład: On to cudownie sprawił, że przez wielkanocne misterium zostaliśmy uwolnieni z jarzma grzechu i śmierci i wezwani do chwały. Jesteśmy bowiem plemieniem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem odkupionym i wszędzie głosimy wszechmoc Twoją, Boże, który nas wezwałeś z ciemności do Twojego przedziwnego światła.

Oryginał łaciński: Cuius hoc mirificum fuit opus per paschale mysterium, ut de peccato et mortis iugo ad hanc gloriam vocaremur, qua nunc genus electum, regale sacerdotium, gens sancta et acquisitionis populus diceremur, et tuas annuntiaremus ubique virtutes, qui nos de tenebris ad tuum admirabile lumen vocasti.

Pochodzenie: To jest nowa prefacja, ułożona w ramach posoborowej reformy liturgii, natomiast do jej skomponowania posłużyła dawna prefacja na niedzielę po Wniebowstąpieniu w Sakramentarzu gelazjańskim (ok. 628/715 r.) – GeV 589, obecna także w niektórych późniejszych źródłach jako prefacja 3. niedzieli po Pięćdziesiątnicy – ostatnia z dostępnych dla mnie ksiąg, która ma tę prefację to gregoriański Sakramentarz z Fuldy (ok. 975 r.) – F 1554. Dawna prefacja jest dłuższa, do skomponowania aktualnej posłużyła połowa tekstu dawnego, uzupełnionego o fragment 1 P 2, 9 (w dawnej prefacji też jest nawiązanie do 1 P 2, 9, ale krótsze).

Poniżej przedstawiam dla porównania tekst GeV 589 (tekst łaciński i roboczy przekład), można porównać z aktualną prefacją:

„Cuius hoc mirificum opus ac salutare misterium fuit, ut perditi dudum atque prostrati de diabolo et mortis aculeo ad hanc gloriam vocaremur, quia nunc genus electum sacerdotumque regale, populus acquisitionis et sancta gens vocaremur. Agentes igitur indefessas gratias sanctamque munificentiam praedicantes maiestati tuae haec sacra deferimus, quae nobis ipse salutis nostrae auctor Christus instituit”.

„Którego cudownym dziełem i zbawczym misterium było to, abyśmy od dawna zgubieni i poniżeni przez diabła i żądło śmierci zostali wezwani do tej chwały, ponieważ teraz nazywamy się plemieniem wybranym, królewskim kapłaństwem, ludem nabytym i świętym narodem. Składając więc nieustanne dziękczynienie i głosząc świętą szczodrobliwość, przynosimy majestatowi Twemu to, co ustanowił dla nas sam twórca naszego zbawienia, Chrystus”.

Tak na marginesie, prefacja GeV 589, choć znajduje się w rzymskim Sakramentarzu gelazjańskim, nie wygląda na rzymską i jest niemal na pewno pochodzenia galijskiego. Wskazuje na to zwłaszcza jej zakonczenie, zawierające nie przejście do Sanctus a akt ofiarowania, co jest typowe dla archaicznych modlitw Galii, zapewne jeszcze sprzed wprowadzenia Sanctus do anafory. Zachowany rękopis Gelasianum pochodzi z Galii (Chelles k. Paryza, ok. 750 r.) i zawiera liczne galijskie uzupełnienia.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym