III Prefacja wielkanocna

Notatki nt. pochodzenia III prefacji wielkanocnej w Mszale Pawła VI.

Oficjalny polski przekład: On bowiem nie przestaje się za nas ofiarować i wstawia się za nami u Ciebie jako nasz Obrońca. Raz ofiarowany więcej nie umiera, lecz zawsze żyje jako Baranek zabity.

 

Oryginał łaciński: Qui se pro nobis offerre non desinit, nosque apud te perenni advocatione defendit; qui immolatus iam non moritur, sed semper vivit occisus.

Pochodzenie: Prefacja jest skomponowana współcześnie, w ramach posoborowej reformy liturgii, natomiast słowa ją tworzące są wyjęte z dawnej liturgii galijskiej, a konkretnie z contestatio (galijski odpowiednik rzymskiej prefacji) środy w oktawie Wielkanocy w dwóch galijskich księgach: Missale gothicum (ok. 690/710 r.) – Go 296 i Missale gallicanum vetus (ok. 770 r.) – Ga 214. Galijska contestatio jest znacznie dłuższa, słowa tworzące aktualną prefację zostały wyjęte z jej środkowej części.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także

Maciej Zachara MIC

Maciej Zachara MIC na Liturgia.pl

Urodzony w 1966 r. w Warszawie. Marianin. Rocznik święceń 1992. Absolwent Papieskiego Instytutu Liturgicznego na rzymskim "Anselmianum". W latach 2000-2010 wykładał liturgikę w WSD Księży Marianów w Lublinie, gdzie pełnił również posługę ojca duchownego (2005-2017). W latach 2010-2017 wykładał teologię liturgii w Kolegium OO. Dominikanów w Krakowie. Obecnie pracuje duszpastersko w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Bazylianówka w Lublinie. Ponadto jest prezbiterem wspólnoty neokatechumenalnej na lubelskiej Poczekajce, a także odprawia Mszę św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w rektoralnym kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Staszica w Lublinie....