Mszał Pawła VI

 

Tekst: „Deus, qui per Verbum tuum humani generis reconciliationem mirabiliter operaris, praesta, quaesumus, ut populus christianus prompta devotione et alacri fide ad ventura sollemnia valeat festinare. Per Dominum”.

 

Oficjalny polski przekład: „Boże, Ty za pośrednictwem swojego Syna pojednałeś ludzkość ze sobą, spraw, aby lud chrześcijański z żywą wiarą i szczerym oddaniem śpieszył ku nadchodzącym świętom wielkanocnym. Przez naszego Pana”.

 

W przekładzie „Verbum tuum” (słowo Twoje) oddane przez „swojego Syna”, ominięte „mirabiliter” (cudownie), czas teraźniejszy („reconciliationem… operaris” – sprawiasz pojednanie) zmieniony na przeszły oraz dodana nazwa świąt.

 

Historia modlitwy. Dokładnie takiej modlitwy w dawnych źródłach nie ma. Kompozycja jest zapewne współczesna, dokonana z wykorzystaniem kolekty środy II tygodnia Wielkiego Postu Sakramentarza Gelazjańskiego (ok. 628/715 r.):

 

„Deus, qui per Verbum tuum humani generis reconciliationem mirabiliter operaris, praesta, quaesumus, ut sancto ieiunio et tibi toto simus corde subiecti et in tua nos efficiamus prece concordes. Per Dominum”.

 

Można to przetłumaczyć: „Boże, Ty przez swoje Słowo cudownie dokonujesz pojednania rodzaju ludzkiego, spraw, prosimy, abyśmy przez święty post oddali się tobie całym sercem i zostali zjednoczeni przez modlitwę do Ciebie. Przez naszego Pana”.

 

Modlitwa gelazjańska przeszła jeszcze do Frankońskich Sakramentarzy Gelazjańskich (archetyp z Flavigny, ok. 760/770 r.) oraz do niektórych późniejszych Sakramentarzy Gregoriańskich „mieszanych”, np. ma ją jeszcze Sakramentarz z Fuldy (ok. 975 r.). Później sakramentarze te, nie stanowiące głównej linii rozwoju Mszału rzymskiego, wychodzą z użycia i modlitwa zostaje zapomniana.

 

Mszał Piusa V

 

Tekst: „Concede, quaesumus, omnipotens Deus: ut, qui ex merito nostrae actionis affligimur, tuae gratiae consolatione respiremus. Per Dominum”.

 

Polski przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.: „Prosimy Cię, wszechmogący Boże, spraw, abyśmy wśród doświadczeń, które znosimy za nasze grzechy, zostali pokrzepieni pociechą Twej łaski. Przez Pana naszego”.

 

Historia modlitwy. Modlitwę ma papieski Sakramentarz Gregoriański (ok. 625/638 r.) w IV niedzielę Wielkiego Postu, a ponieważ jest on na głównej linii rozwoju Mszału rzymskiego, w naturalny sposób przejmuje ją późniejsza tradycja.

 

Mszał Pawła VI. Brak.