Jak wierzyć w Chrystusa w czasach ostatecznych?

 W sekwencji zdarzeń sprawozdanych przez Łukasza Jezus naucza o dniach Syna Człowieczego. Czas, w którym ludzie w Niego wierzyć właściwie nie będą. Pozostaną jednostki jak sam jeden Lot w Sodomie, Noe wśród współziomków, którzy nawet nie spytali, skąd mu pomysł budowy arki. Na przedłużeniu tego nauczania Jezus umieszcza historię niesprawiedliwego sędziego i natrętnej wdowy.

Skomentuj

Opowiadał im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać. „W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!” Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie; „Chociaż Boga się nie boję, ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie””. I Pan dodał: „Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę.

 
Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18.1 – 8)
 
Gdy przyjmujemy interpretację przypowieści sugerowaną przez narratora, wówczas wszystko jest klarowne, oprócz ostatniego zdania.
 
Interpretacja antropologiczna nie kwestionując interpretacji narratora pozwala wcielić ostatnie zdanie w całość zdarzenia. Wystarczy spytać: kiedy wdowa przestałaby nachodzić sędziego? Ano wtedy, gdyby straciła wiarę w jego sprawczość. Dopóki wierzy, że on może wziąć ją w obronę, dopóty mu się naprzykrza.
 
Ta niewiara mogłaby mieć różne powody: wdowa uznałaby, że ingerencja sędziego i tak niczego nie zmieni, mogłaby przekonana o jego sprzedajności, zdeprawowaniu przestać wierzyć, że on jej ubogiej kobiecinie bez łapówki pomoże. Mogłaby stracić tę wiarę widząc jego nieczułość na jej prośby i nalegania. Dopóki jednak wierzy w sprawczość sędziego, dopóty go uporczywie prosi. I ta jej wiara skutkuje. Mocy jej działania w niczym nie umniejsza niesprawiedliwość, cynizm sędziego. 
 
Sądzę, że w tej opowieści sędzia jest celowo przedstawiony jako niesprawiedliwy, by słuchacze uchwycili, że kluczowe znaczenie ma sprawczość proszonego i wiara w tę sprawczość u błagającego. Reszta nie ma znaczenia.
 
Mając to na uwadze uważnie wsłuchać się w pytanie Jezusa. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie? Czy znajdą się tacy, którzy rozpoznają Jego sprawczość i będą o nią uporczywie prosić?
 
 

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

Niepojęta Trójco - ebook
REKLAMA

Zobacz także

Marian Grabowski

Marian Grabowski na Liturgia.pl

Dr hab. fizyki teoretycznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych. Kierownik Zakładu Filozofii Chrześcijańskiej Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu. Zajmuje się aksjologią nauki, etyką, antropologią filozoficzną. Autor m.in. książek: "Historia upadku", "Pomazaniec. Przyczynek do chrystologii filozoficznej", "Podziw i zdumienie w matematyce i fizyce".