Jedenastu…

Chrystus wchodzi do Wieczernika. Jak może czuć się jedenastu mężczyzn widząc człowieka, którego opuścili w chwili próby? Jak może czuć jedenastu mężczyzn widząc, że ten zdradzony przez nich człowiek żyje i oto stoi przed nimi? Ogarnia ich przerażanie. Chrystus Zmartwychwstały jednak nie mówi o ich niewierności. Mówi do nich:Szalom! Pokój wam. Jak gdyby moc Zmartwychwstania przekreśliła wszystko, co złe. W Ewangelii św. Łukasza Chrystus wysyła Apostołów do Galilei – miejsca, gdzie wszystko się zaczęło.

Ale gdy zaskoczeni Apostołowie, przytłoczeni jeszcze poczuciem winy, nie dowierzają własnym oczom, Chrystus idzie o krok dalej. Ludziom, którzy chwilę wcześniej doświadczyli brutalnie własnej niewierności daje moc Ducha Świętego i władzę odpuszczania grzechów. Gdy posyłał ich przed Męką na głoszenie Ewangelii, dawał im moc uzdrawiania i wyrzucania złych duchów. Nie dawał im mocy odpuszczania grzechów. Otrzymują ją dopiero teraz – gdy do dna doświadczyli własnej słabości. Słabi i grzeszni mają przebaczać słabym i grzesznym.

Ten właśnie fragment Ewangelii w jakiś szczególnie mocny sposób przywołuje przed oczy postać Judasza. Może gdyby się nie powiesił, on także usłyszałby Szalom! i jak wcześniej Chrystus umył mu nogi, tak i teraz otrzymałby dar odpuszczania grzechów? Nie wiemy, co by było, gdyby. W każdym razie Judasz jest wielkim nieobecnym tej sceny.

o. Szymon Hiżycki OSB