Kantyk Katarzyny Ricci

Na warszawskim Służewie, w piątki wielkopostne, po nabożeństwie Drogi Krzyżowej śpiewany był Kantyk Katarzyny z Ricci. Kantyk składa się z szeregu cytatów biblijnych dotyczących Męki Jezusa, a od strony muzycznej oparty jest na tonach gregoriańskich. (więcej o kantyku i nagranie tu).

Jest w moim odczuciu zupełnie zachwycający. Zawsze największe wrażenie robi na mnie piękno wypływające z prostoty. A prostota jest tu uderzająca: jeden samotny kantor, na klęczkach, w totalnie ciemnym kościele (z jedynym światłem na Krzyż), śpiewa powtarzalną melodię z długimi odstępami ciszy między jednym wersem a drugim.

W ten sposób powstaje niezwykła przestrzeń dla modlitwy. Jest to wołanie do Boga w takim natężeniu ciszy, że nie sposób się jej nie poddać i nie zwrócić swoich myśli ku Niemu.

Myślę, że to kolejny dowód na to, że chorał ma w sobie ogromną siłę. Mimo, że z łacińskiego tekstu rozumiałam tylko fragmenty, muzyka dopowiadała resztę modlitwy.

Jak chorał funkcjonuje we współczesnym Kościele? W tym przypadku: kantor śpiewa, pozostali modlą się słuchając. Taka forma ma sens, mimo że większość aktywności jest po stronie kantora. Znacznie trudniej o formy, w których wierni też śpiewają.