Katalizator istnienia Kościoła czyli o liturgii wg SC
Krótka impresja z lektury drugiego punktu Sacrosanctum Concilium. Naszła mnie w piątek, kiedy czytaliśmy ten tekst na takim krótkim seminarium pierwszego dnia kończących się dzisiaj rekolekcji Mysterium Fascinans.
Konstytucja opisuje najpierw Kościół: "Jest on bowiem ludzki i jednocześnie boski, widzialny i wyposażony w dobra niewidzialne, żarliwy w działaniu i oddany kontemplacji, obecny w świecie a jednak pielgrzymujący" (tu przypomina się bardzo podobny fragment z II-wiecznego Listu do Diogneta). Te "części składowe" w relacji do siebie nawzajem pozostają w określonym stosunku: "Wszystkie te właściwości posiada w taki mianowicie sposób, że to co ludzkie jest podporządkowane Bożemu i skierowane do Bożego, widzialne do niewidzialnego, życie czynne do kontemplacji, a to, co doczesne – do miasta przyszłego, którego szukamy".
I zaraz potem, prawie mimochodem, pada zdanie: "Skoro przeto liturgia codziennie z tych, którzy należą do Kościoła buduje przybytek święty w Panu, mieszkanie Boże w Duchu na miarę pełnego wzrostu dojrzałości Chrystusowej…".
To właśnie liturgia jest tym narzędziem, medium, czy też właśnie katalizatorem, który tę bosko-ludzką naturę Kościoła i jej wewnętrzny kształt umożliwia i konstytuuje. Dlatego jest taka ważna.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Ton trzeci. Ton niebiańskiej radości [OKTOECHOS –...
Zdecydowana większość tekstów tego tonu ma najbardziej radosny, przeniknięty światłością charakter. Także jest to ton... więcej
-
Liturgia w soczewce: VI Niedziela Wielkanocna, rok...
„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli... więcej
-
Dominik Dubiel SJ: Majowe w czasach popkultury...
Od wielu już lat, regularnie pojawiają się głosy wieszczące rychłą śmierć tych form pobożności jako... więcej
Tomasz Dekert
Urodzony w 1979 r., doktor religioznawstwa UJ, wykładowca w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie. Główne zainteresowania: literatura judaizmu intertestamentalnego, historia i teologia wczesnego chrześcijaństwa, chrześcijańska literatura apokryficzna, antropologia kulturowa (a zwłaszcza możliwości jej zastosowania do poprzednio wymienionych dziedzin), języki starożytne. Autor książki „Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama” (WAM, Kraków 2007) i artykułów m.in. w „Teofilu”, „Studia Laurentiana” i „Studia Religiologica”. Mąż, ojciec czterech córek i dwóch synów.