Katolicka pielgrzymka

Jestem zachwycony i chciałbym tym zachwytem się podzielić. Największe wrażenie zrobiła na mnie sobotnia msza święta w katedrze westminsterskiej. Ale i uroczystość beatyfikacji była piękna.

Co zachwyca? Wszystko. Przede wszystkim działanie Łaski, ale napiszę raczej o tym, co ludzkie, a co przecież jest znakiem współdziałania człowieka z Bogiem. W katedrze było jak należy: liturgia tworzyła całość złożoną z mądrego słowa, pięknego śpiewu, dostojnego gestu, a wszystko to wpisywało się w architekturę świątyni. Bardzo mi się podobała, by tak rzec, naturalna zmiana rejestrów: po majestatycznej liturgii we wnętrzu nastąpiło spontanicznie radosne spotkanie przed wejściem do świątyni. Na wszystko był czas i miejsce.

Dla mnie te uroczystości przepięknie pokazywały katolickość Kościoła, i to na wiele sposobów. Imigranci znajdujący w Kościele swój duchowy dom; spotkanie z młodzieżą i ludźmi starszymi; liturgia bardzo tradycyjna, a przy tym otwarta na tak nietradycyjny element jak posługa ministrantek; użycie modlitw łacińskich i angielskich; śpiewy dawne (chorał i polifonia) i nowsze; Komunia święta udzielana i do ust, i na dłonie.

Osobny wpis mam zamiar poświęcić wkrótce angielskiej szkole śpiewu, która tak znakomicie się ujawniła w trakcie westminsterskiej liturgii.