Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem

Bije w oczy psychologiczne nieprawdopodobieństwo tej sceny. Niektórzy, sądzę, trzymają już kamienie w garści. Ci, którzy przyprowadzili niewiastę są w dobrym prawie. A tu tylko jedno zdanie i się rozchodzą. Ono nie pasuje do klimatu całego wydarzenia. Musi „upaść na ziemię”, któż je przyjmie w tym tłumie oczekującym z jednej strony złej uciechy, z drugiej sprawiedliwości na cudzołożnicę? Trzeba być kimś prawym i być poza tym klimatem, by właściwie zareagować na polecenie Jezusa. Oni zaś nie przyszli na rekolekcje, chcą przemocy, która wiąże się z seksualnością. Lubią to samo, co czytelnicy tabloidów – seks i przemoc: mieszanka, która oszałamia. Mają grzechy, mają ich dużo, to pragnienie przemocy też jest grzeszne, ale co z tego. Co innego ciągnie teraz przemożnie. Nie mogą się rozejść jak potulne baranki. To po prostu niemożliwe. Tłumy, by móc rozkoszować sie widokiem przemocy i zabijania, naginały do swojej woli cezarów, a tu miałyby ustąpić wobec tego jednego zdania. Co tu się dzieje? Jak Jezus opanował ten tłum?