Kurcgalopkiem przez melodie

Zaczęło się – po świątecznym lenistwie wzięliśmy się do ostrej pracy, zwłaszcza, że wigilia Epifanii tuż, tuż. Dziś próba, jutro próba, w środę dla odmiany próba a w czwartek – wigilia. Dziś po krótkiej debacie na temat regionalnych odmian kolęd w innych regionach całkiem nieznanych przebiegliśmy chyżo przez wszystkie antyfony oraz responsoria, które nam z mocą wymasowały przepony a także aparat śpiewający. 

Ze względu na dużą frekwencję ojcu udało się namierzyć i przygwoździć solówkami kolejne, świeże ofiary, które jednakowoż na zbyt dobite tym faktem nie wyglądały. Zwłaszcza, że prześpiewanie wykazało, że dobrze i wiele pamiętamy. Co prawda dwa responsoria trafiły na czarną listę do prześpiewania dokładniej w środę, ale tylko dwa. 

Jutro będzie społeczne znęcanie się nad solistami a w środe dorzeźbianie Wenus z Milo (jakby czynność śpiewania po raz kolejny rzeczy wielokrotnie prześpiewanych określił zapewne Pewien Celebryta co Miał Talent). Wbrew pozorom nie jest to trudny śpiew, można się o tym przekonać przychodząc na wigilię i śpiewając z nami. U sióstr dominikanek na Gródku. Weźcie też ze soba jakieś drobne lub grubsze – Ośrodek Liturgiczny potrzebuje wsparcia i będziemy w tym celu kwestować na wigilii.