Lęk wysokości?

Znajdowałem się w wielkiej przestrzeni, jakby hali dworcowej, czy może handlowej galerii. Postanowiłem wejść na wysoko zawieszoną antresolę. Jedyna droga prowadziła długą drabiną wykonaną bardzo porządnie, chyba z niklowanej stali lub równie ekskluzywnego materiału – wszystko zrobione bardzo elegancko i wytwornie.

Ruszyłem więc powoli w górę. Wiedziałem, że za mną podążają jacyś inni ludzie. Gdy znalazłem się w połowie drogi, drabina nagle oderwała się od antresoli i zaczęła swobodnie huśtać się ponad rozległą pustą przestrzenią. Poniżej, dużo niżej, widziałem tłum poruszających się ludzi. Odczułem przerażenie i bezradność. Ale za chwilę ujrzałem piękną, równie elegancko zrobioną poręcz biegnącą wzdłuż brzegu antresoli, na którą chciałem się dostać. Powolutku przesuwałem się ku temu uchwytowi kurczowo trzymając się drabiny, która wywijała to w lewo, to w prawo. Wreszcie mam! Złapałem poręcz! Niestety, okazała się niezbyt mocno przytwierdzona do antresoli, więc wyrwałem ją i dalej balansowałem bezwładnie ponad przepaścią. Wtedy zauważyłem jakiegoś człowieka, który z dołu przyglądał się tej ekwilibrystyce. Zawołałem do niego, aby chwycił od dołu poręcz, którą rozpaczliwie wyciągałem w jego kierunku. Usłyszał i złapał. I ściągnął nas na ziemię…

Taki miałem sen nocując w krakowskim klasztorze po spotkaniu, na którym ojciec Tomasz Grabowski prezentował plany przyszłych działań Ośrodka Liturgicznego…