Może ostatni poranek

Niech nas ogarnie światłością / Poranek, może ostatni...

Tak głosi hymn dzisiejszej jutrzni. Bach też się podobnie modlił, słowami starej pieśni: Wer weisst, wie nahe mir mein Ende (Kto wie, jak bliski jest mój koniec). Melodię tej pieśni, z innym tekstem, ale również mówiącym o przemijaniu, umieścił Gabriel Axel w filmowej adaptacji opowiadania Karen Blixen Uczta Babette. To taki uśmiech przez łzy. I mocna, niezwyciężona nadzieja Życia.

Do Ciebie wzdychamy, jęcząc i płacząc na tym łez padole – dziś wspomnienie błogosławionego Jordana, któremu zawdzięczamy zwyczaj śpiewania Salve Regina na koniec wieczornych modlitw w naszym zakonie.

Przypomina się kadry Brzeziny i obrazy Malczewskiego.

W Sacred Harp śpiewa się na bardzo znaną melodię: Still walking downward to the tomb, and yet prepared no more. A filozofia to ponoć dobre przygotowanie do śmierci.

Myśli się o śmierci, żeby żyć – żeby swojego życia tutaj nie przegapić, i żeby dobrze przygotować się do wiecznego nieskończonego życia.

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Kraków: XIV Dni Muzyki Kościelnej i konferencja o śpiewie...

W dniach 18-25 listopada 2018 odbędą się XIV Dni Muzyki Kościelnej w Archidiecezji Krakowskiej pod... więcej
Kraków: Modlitewno-muzyczny wieczór różańcowy

W najbliższą sobotę 20 października w bazylice oo. Paulinów na Skałce w Krakowie odbędzie się... więcej
O filmie „Kler” słów kilka

Znów wpis pozaliturgiczny, ale dotyczący sprawy bieżącej. Przedwczoraj byłem na filmie "Kler". W powodzi głosów... więcej