Na Niedzielę Dobrego Pasterza, rok C
...nikt nie wyrwie ich z mojej ręki...
Nikt nie potrafi utrzymać własnego życia w garści. Ono się wymyka z rąk od samego początku. Wysypuje się jak piasek. Urodzony = skazany na śmierć. Narodziny rozpoczynają historię, która ma swój koniec. Bliski koniec.
Jest inna ręka. Mocna – nie wypuści. Delikatna – nie zmiażdży.
Jest Pasterz. Dobry Pasterz. Przeprowadza z pustyni na pastwisko. Ten Pasterz to Baranek. Prowadzi innych, bo sam dał się poprowadzić. Zna drogę, ludzką drogę, przez szczelinę śmierci do krainy życia, przez czas do wieczności. Oczekuje posłuszeństwa i zaufania, sam ufny i posłuszny.
Dobry Pasterz, Baranek, Pan życia i śmierci.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
O Sapientia – antyfona na 17 grudnia
Trzeba mieć wielką odwagę, żeby naprawdę móc zaśpiewać antyfonę O Sapientia. Dlaczego? Bo żeby prosić... więcej
-
Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił! Bracia dominikanie rozważają...
Otrzymaliśmy obietnicę, że Mesjasz przyjdzie. Chrześcijańskie wołanie o Jego przyjście nie ma nic wspólnego z... więcej
-
Roraty – myśli nieortodoksyjne
Roraty są obecne w pobożności adwentowej od tak dawna, że można powiedzieć, iż praktycznie „od... więcej
Błażej Matusiak OP
Obecnie w dominikańskim klasztorze w Pradze. Publikacje: Hildegarda z Bingen. Teologia muzyki (Kraków 2003); recenzje płytowe w Canorze, cykl audycji „Musica in Ecclesia” w Radiu Józef.