Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch.

Świat duchowy to nie jakiś świat równoległy do naszego. To Królestwo Boże pośród nas, przemieniająca obecność Boga pośród materii tego świata.

Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.

Duchowość to nie hobby wyrafinowanych snobów, ale żywa więź z Bogiem. A więc także: otwarcie na rzeczywistość – na Boga i na ludzi.

Jak oblubieniec weseli się z oblubienicy…

Najważniejsze zaślubiny: Ty łączysz w boskiej osobie dwie natury różne sobie. Jak w miłości oblubieńczej: Bóg i Człowiek tworzą jedno, nie tracąc swojej odrębności. Inne zaślubiny, nasze: chrzest, w ogóle sakramenty.

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele.

Wysiłek dźwigania naczyń z wodą, tak by napełnić sześć wielkich stągwi (ponoć co najmniej 500 litrów). Ks. Jan Chrapek, przed laty, w mojej toruńskiej michalickiej parafii, podkreślał znaczenie tego ludzkiego wysiłku, który Bóg uzupełnia łaską.

Moje doświadczenie: przygotowanie Zosi i Magdy do chrztu. Co mogłem robić? Modlić się i mówić (lanie wody). To Bóg dotyka serca, posługuje się moją wodą.

Znaczenie materii w sakramentach.

Obfitość daru, nadmiar – jak w opowieści o wizycie Andrieja Tarkowskiego u Sergieja Paradżanowa. Stół pięknie nakryty białym obrusem, kielich i wino. Paradżanow nalewa gościowi, wino przelewa się z pucharu barwiąc obrus.