Po kuracji marienbadzkiej miał ważyć 120 kg. Kiedy zbliżała się zima, a nie miałem odpowiedniego okrycia, a i on potrzebował futra, O. Przeor wysłał nas obydwóch po zakupno skórek do Lwowa. Dla mnie łatwo było znaleźć, ale dla niego, o ile pamiętam, trzeba było 12 skórek kangurowych, ku wielkiemu zdziwieniu kupców, wyszukać.

Był bardzo łagodny i miły w obejściu, gdzie szedł, zasypiał natychmiast. Gdy siadł w konfesjonale o g. 9tej, to go dopiero tam znajdowano śpiącego, gdy zadzwoniono na obiad. Raz pamiętam, gdyśmy jeszcze byli we Lwowie, na obiad, na którym obecny był. Wik. Gen. Thir, przyszedł za późno. Pyta się go O. Wikary: Pater Mariane, ubi fuisti? a on, śmiejąc się odpowiada że był w łaźni i zasnął w wannie, gdy brewiarz odmawiał. On się dopiero obudził, gdy brewiarz począł po wodzie pływać. Trzeba było silnego krzesła czy kanapy, aby pod nim się nie złamała. Dla niego musiały być specjalne ornaty i stuły szyte, bardzo długie, oglądałem je w Czortkowie. W Żółkwi, w kaplicy później już zbudowanej, św. Krzyża, stał bardzo szeroki konfesjonał dla niego specjalnie zrobiony: nazywano go lożą mariańską.”

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym