…Trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek kłamliwych żądz, a odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości (Ef 4, 23-24).

Ile zła bierze się z utraty tej perspektywy! Jak często boli człowieka ukłucie jego fałszywego "ja", jego starej tożsamości! Czemu "fałszywej"? Bo ona człowieka pomniejsza, bo to jest "ja wczorajsze", niedorosłe. Symptomy wyraźne: niech no tylko ktoś dotknie tego "ja", a ono już się odzywa – małostkowe, złośliwie drobiazgowe, pamiętliwe, kolekcjonujące urazy. To stare "ja" kieruje przeciwko całemu światu pretensje o własną ciasnotę i drażliwość. "Ja" nie widzi, że zamykając się w sobie i walcząc z całym światem, popada w absurd – robi z siebie centrum wszystkiego. Taki sztuczny świat szybko się psuje, pozbawiony dopływu światła.

Narodziny nowego człowieka wywołują ból. Niedoskonałe porównanie: to tak jakby ktoś oskrobywał bryłę złota z brudu, który do niej przylgnął i wydaje się jej częścią.

Nowy człowiek – wciąż nowy, wciąż świeży, na wzór Boga, który jest wieczny, ale nie stary.

Greka Nowego Testamentu odróżnia dwa rodzaje nowości. Nowy Testament, nowe życie, nowy człowiek – to nie jest taka nowość, która się starzeje jak wczorajsza gazeta.

Bóg zna moje prawdziwe imię. Prowadzi mnie do mojego prawdziwego "ja", głębszego, piękniejszego, mądrzejszego.

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym