O drugim policzku

Nie zamierzam polemizować z wypowiedziami, które mają charakter osobistego wyznania. Przyjmuję do wiadomości, że nauka o drugim policzku bywa źle przedstawiana. Chcę się tylko odnieść do rozpowszechnionej opinii, która głosi: "podczas procesu Jezus nie nadstawił drugiego policzka, tylko zapytał: Dlaczego mnie bijesz?". Mówiąc wprost: Nauczyciel nie zastosował się do własnej nauki. Innymi słowy: zalecenie Mistrza jest bezsensowne.

A przecież wobec przemocy ludzie stosują dwie postawy: uciekają albo odpowiadają wet za wet. Jezus przedstawia trzecie wyjście. Nadstawić drugi policzek to znaczy stać w postawie wyprostowanej, zachowując swoją godność, ale i narażając się na kolejne ciosy. Trzeba być dość mocnym, żeby nie uciec ani nie ulec instynktowi odwetu. To nie jest wyraz słabości, ale siły.

Kto pyta oprawcę Dlaczego mnie bijesz?, może go doprowadzić do opamiętania, ale może zostać uderzony ponownie. Panuje nad sobą, a nieprzyjaciela stawia w nowej sytuacji. Scena z procesu Jezusa jest ilustracją nauki o drugim policzku, a nie jej zaprzeczeniem. To chyba oczywiste – przy założeniu, że Nauczyciel uczy nas słowem i przykładem i nie popada w sprzeczność.

Co oznaczają w życiu te trzy postawy, trzeba zobaczyć na przykładach. I po to jest dyskusja, do której zapraszam.

Swoją drogą, w styczniowym "W drodze" zabrakło mi jednego elementu. Jest zapis ludzkiego doświadczenia, są wypowiedzi psychoterapeutów i księdza. Brakuje zwięzłego wykładu, który pozwoliłby pokazać, jak bardzo teoria uczuć wg św. Tomasza z Akwinu pomaga rozwiązać trudne życiowe dylematy. Skoro osoby skrzywdzone domagają się wyraźnego głosu Kościoła, trzeba sięgnąć do skarbca, który się nie starzeje.