O ludzkiej i demonicznej niedyskrecji

Uzdrowionemu z trądu Jezus nieskutecznie nakazuje zachowanie w sekrecie prawdy o swojej w tym roli.

Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: „Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić”. <A Jezus>, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony!” Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: „Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Oszołomiony niezwykłą interwencją Jezusa przez lata nie dostrzegałem paskudnej niedyskrecji uzdrowionego. Jakże to ludzkie, co robi – uniesiony cudownością, której doświadczył na własnej skórze, dzieli się swoją radością z innymi, puszcza mimo uszu polecenie Jezusa!

Dopiero wtedy, gdy zacząłem konsekwentnie widzieć Jezusa nie jako uzdrowiciela, ale władcę życia, dostrzegłem coś niepokojącego w zachowaniu wyleczonego z trądu. Na początku spotkania z Jezusem wszystko idzie dobrze. Trędowaty pada na kolana i błaga o akt łaski. Władca jest miłosierny i swą łaską darzy. Potem korzysta ze swoich uprawnień i wydaje polecenie, stawia zadanie: powierza sekret.

Dobrze jest przyjrzeć się temu postawieniu zadania porównując je z wcześniejszym.

Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz” – to do demona.

Jezus surowo mu przykazał…”Bacz, abyś nikomu nic nie mówił” – to do uzdrowionego z trądu. (Grecki oryginał chyba to „surowo” różnicuje – proszę tu fachowców o pomoc) Ostatecznie jednak obu i demonowi, i uzdrowionemu Jezus nakazuje dyskrecję. Korzysta ze swoich prerogatyw władcy – wydaje polecenie. Demon okazuje się posłuszny, a uzdrowiony nie!

Dlaczego tak jest, skąd to nieposłuszeństwo? Czy naprawdę jest ono takie niewinne, jakim mi się długo wydawało? Przecież z powodu tej niedyskrecji Jezus musi się kryć, przebywać w miejscach pustynnych. Czego ta niedyskrecja dotyczy? Na czym polega jej naganność?

Zapraszam do dzielenia się swoimi przemyśleniami.

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Watykan: We wrześniu konferencja na temat muzyki kościelnej

Relacjom między tekstem i dźwiękiem w muzyce kościelnej będzie poświęcona międzynarodowa konferencja planowana we wrześniu... więcej
Andrzej Zachara (1935-2018)

Chciałem serdecznie zaprosić do modlitwy za mego Tatę, który odszedł do Pana w ostatnią niedzielę... więcej
Kraków: Rusza festiwal Musica Divina w 4 zabytkowych kościołach

Wspaniałe wnętrza krakowskich świątyń, ponadczasowe pięknomuzyki sakralnej, cenione europejskie zespoły prezentujące tradycyjny repertuar w najlepszym... więcej