O niedorzecznej i śmiesznej psalmodii

To było rozdzierające, przysięgam, oglądać trzy zdumiewające talenty, pełne energii, błyszczące młodością i życiem, które skupiły się, aby wykonać tę niedorzeczną i śmieszną psalmodię.

Wprawdzie dziś mamy przepiękne czytanie w brewiarzu (kazanie bł. Izaaka ze Stelli), ale korzystniej będzie przeczytać i przemedytować je w samotności niż czytać czyjeś dywagacje.

Wprawdzie wczoraj był wspaniały koncert w Filharmonii Narodowej, ale i dziś będzie powtórzony, a i nie brak płyt z nagraniem Requiem Maciejewskiego.

Zamiast tego coś zupełnie innego: przytoczony już cytat. Czegóż on dotyczy? Czyżby to były słowa starego nauczyciela-ateisty, opłakującego odejście trzech najzdolniejszych uczniów do klasztoru? A może zaskoczenie fanów na widok trzech piosenkarzy próbujących śpiewać chorał? Ot, zagadka.

Odpowiedź wkrótce.

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij