Z tego też powodu w ramach wykładów we Wrocławskim Duszpasterstwie Tradycji Katolickiej postanowiłem pochylić się nad kwestią Paramentów liturgicznych – czyli szat i bielizny. Wykład wygłoszono 6 marca 2013 r.

Zachęcam do wysłuchania:
Bezpośredni link do wykładu na YOUTUBE

Autor wystąpienia nie jest autorem fotografii, rysunków ani rycin użytych w prezentacji. Korzysta z nich na prawach cytatu. Wszelkie użyte materiały były powszechnie dostępne w Internecie.

W wykład wkradło się kilka niewielkich błędów (nigdy w trakcie wykładów nie czytam z kartki, więc czasem sie człowiek zapędzi). Z tego powodu zamieszczam erratę:
1. Ornat Benedykta XVI, który określiłem jako czarny de facto jest ciemno-zielony. Moja wina – nie przyjrzałem się
2. Jan Paweł II kilka razy, głównie podczas wizyt w Polsce, nosił złoty-plastikowy ornat
3. Błędnie podałem kolejność rozkładania korporału, powinno być ‚w lewo, w prawo, do góry, do siebie’
4. Celowo – jako, że wykład jest podstawowy – nie robię rozróżnienia między komżą a rokietą.

Tytułem dopowiedzenia, w nawiązaniu do symboliki alby, dodam (co istotne szczególnie w Wielkim Poście!), że alba nawiązuje do lśniąco białej szaty, w którą ubrano Chrystusa. Otóż wspomnienie o takiej białej szacie odnajdziemy choćby w Gorzkich Żalach: w hymnie II części padają słowa „Dla białej szaty, którą jest odziany, głupim nazwany”. I ponownie w lamencie do tej części: „Jezu, w białą szatę szydersko, na większy pośmiech i hańbę ubrany, Jezu mój kochany!” Jak widać pobożność ludowa głęboka współgra z liturgią!