O śpiewie alleluja
Od II wieku w liturgii rzymskiej istniały dwa czytania po których wykonywano psalmy. W IV wieku w Rzymie po drugim czytaniu występuje Alleluja, najpierw w tygodniu wielkiej nocy a później od Wigilii Paschalnej aż do zesłania Ducha Świętego. Papieżowi Grzegorzowi przypisuje się wprowadzenie wersetów do śpiewu Alleluja.
Około VIII wieku zniesiono śpiew Alleluja w okresie Wielkiego Postu i niektóre dni powszednie. Pomijanie w Rzymie Alleluja w niedziele Wielkiego Postu można tłumaczyć przyczynami psychologicznymi : wstrzymanie się od tego śpiewu, by radośniej zabrzmiał on w Wigilię Paschalną. Wyłączono śpiew Alleluja z użycia w Wielkim Poście ponieważ stał się on synonimem radości, zwłaszcza w okresie paschalnym i zastąpiono śpiew ten aklamacją np. Chwała Tobie, Słowo Boże.
Wojciech Tabak
Na podst.: Ks. Ireneusz. Pawlak, „Muzyka Liturgiczna po Soborze Watykańskim II”, Lublin 2001.
Dostarczamy wartościowe treści?
Zobacz także
-
Boże oficjum i życie dominikańskie: Liturgia kształtuje...
Wprowadzenie Na początku dzisiejszych rozważań na temat „Boskiego oficjum i życia dominikańskiego”[1], chciałbym przytoczyć cytat... więcej
-
„Ad fontes tynecenses” – recenzja monografii o sakramentarzu tynieckim
Monografia zatytułowana: „Ad fontes tynecenses: Sakramentarz Tyniecki – perspektywa liturgiczno-muzyczna” jest owocem pierwszej z zaplanowanego co... więcej
-
Watykan: W tym roku posypanie głów popiołem...
W związku z pandemią Stolica Apostolska uprościła nieco obrzędy Środy Popielcowej. Przewidziane przy posypaniu głowy... więcej