Kościół pw. Wniebowzięcia Matki Bożej stał się bazyliką mniejszą na mocy brewe Piusa X "Sacris aedibus" z 1905 r. Było to wówczas uznanie sanktuarium na Świętej Górze za jedno z najważniejszych miejsc kultu Cesarstwa Austro-Węgierskiego.

Pierwszy cud na tym miejscu odnotowano w roku 1632. W 15 lat później Świętą Górę obejmują jezuici. Do roku 1653 wybudowali okazały barokowy klasztor i kościół. Szczególnie zasłynął on z ołtarza wykonanego w srebrze. Popularność miejsca, będącego ośrodkiem kultu maryjnego, coraz bardziej rosła. W roku 1732 tamtejszą figurę Matki Bożej, ukoronowano jako jedną z pierwszych w Europie. Wkrótce potem reformy józefińskie i rozwiązanie zakonu jezuitów w roku 1773 zahamowały rozwój sanktuarium. Kościół i cały kompleks zakonny przeszedł pod zarząd księży diecezjalnych.

W 1861 klasztor objeli redemptoryści. Usunięto ic stamtąd siłą 14 kwietnia 1950 r., gdy komuniści likwidowali wszystkie zakony i zgromadzenia w ówczesnej Czechosłowacji. Na krótko w okresie "praskiej wiosny" i tuż po niej w latach 1968-73 redemptoryści nieformalnie odnowili tam życie zakonne. Oficjalnie mogli jednak tam powrócić dopiero 24 kwietnia 1990.

W ostatnim czasie ważnymi wydarzeniami w życiu sanktuarium były obchody 650-lecia cudownej figury Matki Bożej w roku 1998 i spotkanie młodych Czechów w 1999 z udziałem 5 tys. osób. Obecnie na Świętej Górze pracuje pięciu zakonników, w tym jeden Polak, rektor o. Pior Nowicki i jeden Wietnamczyk.

inf. KAI

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym