Obosieczne wersety

O. Błażej (spóźnione życzenia imieninowe, i proszę uważać na grzebienie!) pisze w odcinkach o Magnificat. Podzielę się myślą, która mi co jakiś czas towarzyszy przy tej pieśni.

Pan wywyższa pokornych, głodnych dobrami napełnia, a rozprasza pysznych, władców z tronu strąca, i bogatych "z torbą puszcza", jak przetłumaczył Karpiński. Myślę sobie często, po której stronie wersetu stoję. Oczywiście, lepiej być pokornym i głodnym, aby Bóg się za mną ujął, nakarmił, wywyższył, ale czy zawsze tak jest? Magnificat jest też dziękczynieniem za to, że Bóg mnie strącił z tronu, że moje pyszne myśli wniwecz obrócił, że odprawił mnie z niczym, kiedy zapomniałem, że błogosławieni są ubodzy i rozkoszowałem własnym bogactwem. Te wersety tak łagodnej, zdawałoby się, pieśni, ostrzejsze są niż wszelki miecz obosieczny.

A przy okazji św. Błażeja: kiedy ukrywał się w jaskini, leczył chorych ludzi i błogosławił zranione zwierzęta. (I znowu moje ceterum censeo…)

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Kraków: XIV Dni Muzyki Kościelnej i konferencja o śpiewie...

W dniach 18-25 listopada 2018 odbędą się XIV Dni Muzyki Kościelnej w Archidiecezji Krakowskiej pod... więcej
Kraków: Modlitewno-muzyczny wieczór różańcowy

W najbliższą sobotę 20 października w bazylice oo. Paulinów na Skałce w Krakowie odbędzie się... więcej
O filmie „Kler” słów kilka

Znów wpis pozaliturgiczny, ale dotyczący sprawy bieżącej. Przedwczoraj byłem na filmie "Kler". W powodzi głosów... więcej