Tekst: „Omnipotens sempiterne Deus, maiestatem tuam supplices exoramus, ut, sicut Unigenitus Filius tuus hodierna die cum nostrae carnis substantia in templo est praesentatus, ita nos facias purificatis tibi mentibus praesentari. Per Dominum”.

Oficjalny polski przekład: „Wszechmogący, wieczny Boże, Twój Jednorodzony Syn, który przyjął nasze ludzkie ciało, został w dniu dzisiejszym przedstawiony w świątyni, pokornie Cię błagamy, spraw, abyśmy mogli stanąć przed Tobą z czystymi sercami. Przez naszego Pana”.

Dla porównania przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.: „Wszechmogący, wieczny Boże, pokornie błagamy Twój majestat, spraw, abyśmy stanęli przed Tobą z oczyszczonymi sercami, jak w dniu dzisiejszym Twój Jednorodzony Syn został przedstawiony w świątyni w prawdziwym ludzkim ciele. Przez Pana naszego”.

Historia modlitwy. Modlitwa pojawia się w Sakramentarzach Gregoriańskich, papieskim (pierwsza redakcja ok. 625/638 r.) i typu II (ok. 650/683 r.) i tak już pozostanie na stałe.

Czy modlitwa była obecna już w pierwszej redakcji papieskiego Gregorianum? Raczej nie, ale tego nigdy się nie dowiemy, bo ta najstarsza wersja papieskiego sakramentarza jest zaginiona, zapewne bezpowrotnie  (najstarszy zachowany rękopis papieskiego Gregorianum pochodzi z ok. 811/812 r. i jest on kopią dokonaną bezpośrednio z zaginionego manuskryptu z ok. 750 r., wysłanego krótko po 783 r. do Akwizgranu Karolowi Wielkiemu przez papieża Hadriana I) a nic pewnego nie wiadomo na temat daty wprowadzenia święta w Rzymie. Z kroniki papieskiej Liber pontificalis wiadomo, że papież Sergiusz I (687-701) wprowadził procesje w cztery święta maryjne (2 II, 25 III, 15 VIII, 8 IX), z czego niektórzy wyciągają wniosek, że on również wprowadził w Rzymie same święta. Wniosek taki nie jest jednak uprawniony. Na ogół przyjmuje się, że święto zostało wprowadzone do liturgii rzymskiej około połowy VII w. 

Jeszcze postscriptum co do nazwy święta. W Sakramentarzach Gregoriańskich przyjęto grecką nazwę Hypapante (spotkanie). W księgach rzymsko-frankijskich z VIII w. pojawia się nazwa Oczyszczenie Maryi (Purificatio Mariae), również przejęta ze Wschodu. Natomiast współczesna nazwa Praesentatio Domini (czyli: Przedstawienie Pana, co na polski zostało przetłumaczone jako: Ofiarowanie Pańskie) pojawia się po raz pierwszy w XVIII w., w tzw. neogallikańskich Mszałach francuskich. Np. Mszał paryski z 1738 r. ma tytuł: "In Praesentatione Domini et in Purificatione Beatae Mariae Virginis".

Uważasz, że nasze treści są wartościowe?

Przekaż 1,5% podatku dochodowego na rozwój serwisu Liturgia.pl,
wpisując w zeznaniu podatkowym numer KRS: 0000 354 036

Więcej informacji
i nasz film

Wypełnij zeznanie
online za darmo

Zamów przypomnienie
kiedy chcesz

Zarekomenduj nas
swoim znajomym