„Patrz i zrozum widzenie”

***
Być dla siebie
Ponad sobą
Tam, gdzie wyniosłe szczyty
Dotyka tylko tańczący Wiatr
I Obłok
Wiecznie zstępujący
Gdzie słońce zamienia lodowce
W góry Aslana

Skomentuj

***
Miłości towarzyszy lęk
Jak ukryty wąż
Nie wypalona rana przyzywa
Oczy wciąż w ciemność zapatrzone
Nieufne
 
A pośród bezmiernych przestrzeni
Miłość Boga
Zstępującego z wolna
W otchłań nędzy
W ciemność ciemności
Przemieniającego rany
W ukrzyżowaną światłość
W spotkaniu spojrzeń
Boga
I Człowieka
 
***
Miłość jest jak droga
Każda odmienna od drugiej
Wiodąca ku wielkiemu morzu
Na brzegu którego
Obmywane jasnymi falami
Jarzą się pragnienia
Zastygłe perły
W bezwietrznej ciszy
Wołanie wód
Ku przepaściom
Ukrytym w głębiach
Człowieka
Nurt wiodący wstecz
Ku źródłom
Ku wodom stworzenia
Ku wielkiemu morzu
 
***
Miłość
Taniec dwojga
Niewprawnych tancerzy
Na linie czasu
Pod którą rozciągnięty
Srebrzysty baldachim
Z dłoni Boga
Przybitych do wieczności
Cicho klaszcze w rytm
Wystraszonych serc
Spoglądajacych w przepaść

 


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Agnieszka Myszewska-Dekert

Agnieszka Myszewska-Dekert na Liturgia.pl

Matka pięciorga dzieci. Z wykształcenia pedagog rodziny i katecheta. Pisze artykuły, tworzy opowieści a także chrześcijańskie midrasze. Zafascynowana Pismem Świętym jako żywym Słowem i Przestrzenią w której "żyjemy, poruszamy się i jesteśmy", stara się Je coraz bardziej poznawać i zgłębiać. Publikowała w kwartalniku eSPe i miesięczniku List. Autorka książek: "Modlitwa - nieustanna wymiana miłości" (Kraków, 2001) oraz "Cynamon i Marianna. Baśń inicjacyjna" (Kraków 2015).