Pean na cześć świątyni

Wszystkich, którzy kiedykolwiek będą w Białymstoku, usilnie namawiam, żeby udali się do cerkwi Świętego Ducha, a nadto zrobili wszystko, włącznie z natychmiastowym telefonem do Patriarchy Konstantynopola, żeby wejść do środka. Nie widziałem wszystkich kościołów w Polsce, ale nie zawaham się z góry stwierdzić, kierując się, rzecz jasna, własnym odczuciem, że jest to najpiękniejsza świątynia w naszym kraju.

Po wejściu najpierw ma się odruch żeby paść na kolana, a później usiąść i siedzieć, godzinę, dwie, trzy… Bo nagle jest się w przestrzeni, która jest „nie z tego świata”. Nie ma w niej skrawka, który nie byłby obrazem, symbolem, wyobrażeniem. Całość w bizantyjskich freskach. W kopule hierarchia niebieska – cherubini, serafini, archaniołowie, aniołowie, patriarchowie, prorocy, apostołowie. Na ścianach cała niemal ewangelia, wszystkie najważniejsze wydarzenia. Ponadto ikony na deskach – w ikonostasie i na ścianach, na szkle – w oknach i żyrandolach. Wszystko przyozdobione drewnem i złotem. Spójne, ze smakiem, wyczuciem i zachowaniem kanonów. Przesiąknięte oczywiście zapachem wybornego kadzidła. Trzeba zobaczyć!!!

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także

Ukazała się publikacja o. Cassiana Folsoma po rekolekcjach...

Na początku listopada nakładem Wydawnictwa Tyniec przy współpracy Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego ukazała się książka „Człowiek... więcej
Warszawa: Msza ze śpiewem gregoriańskim w dniu rocznicy poświęcenia...

W piątek 9 listopada o godz 19.30, w kościele oo. Dominikanów na Warszawskim Służewie celebrowana... więcej
Robert F. Taft: liturgia jest teologią, a nie historią

Każda dyscyplina naukowa ma swoje „nazwiska”, których po prostu nie wypada nie znać. Podobnie rzecz... więcej