Piękne ciała żegnanie
W zeszłym tygodniu byłem na pogrzebie mojego dziadka. Mała wieś na białostocczyźnie, o wdzięcznej nazwie Kizielany, utrwaliła związane z pogrzebem zwyczaje, których piękno domaga się tego, by je pokrótce tu opisać.
To, że ciało zmarłego czeka na pogrzeb w domu jest oczywiste. W przeddzień pogrzebu, wieczorem, gromadzi się cała wieś i przy trumnie śpiewane jest oficjum za zmarłych, dwie części różańca oraz pieśni żałobne. W dniu pogrzebu, po obrzędach wyprowadzenia, wszyscy gromadzą się pod krzyżem, na skraju wsi, gdzie ktoś z rodziny przeprasza w imieniu zmarłego za wszystkie krzywdy i przykrości, prosząc o przebaczenie. Po pogrzebie cała wieś gromadzi się na stypie, a wieczorem znów na śpiewach i modlitwach. Oprócz oficjum i kolejnej części różańca odmawia się tzw. zdrowaśki – wymienia się wszystkich możliwych zmarłych z bliższej i dalszej rodziny przeplatając to modlitwą Zdrowaś Maryjo. I jeszcze jeden wymowny zwyczaj, krzyż procesyjny, który wędruje na cmentarz przed trumną jest przechowywany w domu zmarłego, aż do kolejnego pogrzebu w parafii.
Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.
Zobacz także
-
Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił! Bracia dominikanie rozważają...
Otrzymaliśmy obietnicę, że Mesjasz przyjdzie. Chrześcijańskie wołanie o Jego przyjście nie ma nic wspólnego z... więcej
-
Roraty – myśli nieortodoksyjne
Roraty są obecne w pobożności adwentowej od tak dawna, że można powiedzieć, iż praktycznie „od... więcej
-
Warszawa: Msze św. roratnie ze śpiewem gregoriańskim
W piątki okresu Adwentu: 7, 14 i 21 grudnia Msze święte roratnie o godz. 6.00... więcej
Marek Rojszyk OP
Dominikanin. Od ponad dziesięciu lat zajmuje się praktyką wykonywania chorału gregoriańskiego. Uczestniczył w nagraniu czterech płyt i brał udział w licznych przedsięwzięciach liturgiczno-muzycznych, szczególnie w zakresie rekonstrukcji dominikańskiej tradycji śpiewu. Pracuje nad popularyzacją chorału gregoriańskiego w środowisku akademickim. Obecnie prowadzi zajęcia z chorału gregoriańskiego odbywające się w ramach działalności Stowarzyszenia „Sztuka Żywota” w Warszawie. Prowadzi bloga pt. "Obyś miał ciało!" w serwisie Liturgia.pl.