Pielgrzymka szafarzy nadzwyczajnych Komunii Świętej

Najwięcej szafarzy Komunii św. – aż 1039 – służy w diecezji opolskiej; w archidiecezji poznańskiej jest ich 514, zaś w archidiecezji lubelskiej – ok. 400. w tym ok. 60 kobiet, w większości sióstr zakonnych.

Archidiecezja lubelska jest jedyną, w której funkcję szafarzy pełnią także kobiety. Na mocy prawa powszechnego, po specjalnym przygotowaniu, biskup diecezjalny upoważnia także siostry zakonne i członkinie instytutów świeckich do udzielania Komunii świętej oraz wystawiania Najświętszego Sakramentu do adoracji wyłącznie w kaplicach tych wspólnot. Rzadkością jest ich posługa w parafiach.

Do zadań szafarzy należy zanoszenie chorym do domów Komunii świętej oraz pomoc księżom w jej rozdzielaniu podczas mszy. Dzięki ich posłudze chorzy i osoby w podeszłym wieku mogą przyjmować Komunię św. co niedziela, a czasem i częściej. To posługa głęboko zakorzeniona w tradycji Kościoła – argumentują ci biskupi, którzy zdecydowali się wprowadzić tę praktykę w swoich diecezjach.

Szafarzami są zwykle mężczyźni w wieku 35-60 lat, z dobrą opinią w parafii i wykształceniem przynajmniej średnim, nierzadko zaangażowani w jakimś ruchu czy stowarzyszeniu katolickim, odznaczający się sprawności fizyczną i psychiczną. W zależności od diecezji, ich przygotowanie obejmuje ok. 4-5 kilkugodzinnych spotkań formacyjnych.

Upoważnienia do pełnienia posługi na okres 1 roku udziela szafarzom ordynariusz diecezji. W przypadku, gdy kandydat jest żonaty jeszcze przed rozpoczęciem kursu swoją zgodę musi wyrazić jego żona.

inf. KAI