Pierwszy raz

Odprawiłem o godz. 11 w kaplicy WSD Księży Marianów w Lublinie. Prymicja była skromna. Była to Missa lecta (Msza czytana), do Mszy św. służył Piotr, ceremoniarz, który stale posługuje w kościele przy ul. Staszica w Lublinie, gdzie od pewnego czasu regularnie sprawowane są Msze "trydenckie". Wczoraj Piotr sprawdził mój stopień przygotowania, a ponieważ wynik był pomyślny, uznaliśmy, że najwyższa pora już przejść od ćwiczenia do celebracji.

Mszał ołtarzowy z 1962 r. podarował mi mój współbrat, o. archimandryta Roman Piętka MIC (kapłan obrządku bizantyjsko-słowiańskiego). Przechował on ten Mszał w swoim księgozbiorze. Tablice ołtarzowe i manipularz przyniósł Piotr.

To był pierwszy raz, ale oczywiście nie ostatni. Po raz drugi chciałbym odprawić jeszcze bez udziału ludu, umówiliśmy się z Piotrem na przyszły tydzień. Potem – no cóż, chciałbym włączyć się w celebracje w kościele przy ul. Staszica.

Jedno mogę powiedzieć: ucząc się celebrowania wg Mszału Piusa V i poznając pewne nowe dla mnie formy rytualne nie miałem absolutnie poczucia obcości. Czuję się jakbym przyszedł w jakieś miejsce nowe ale bliskie.

Przy okazji powróciło jedno wspomnienie z grudnia 1994 r. Byłem na I roku studiów liturgicznych w rzymskim "Anselmianum". W ramach wykładu "Księgi liturgiczne", prowadzonego przez niezrównanego o. Cassiana Folsoma OSB (prowadzi on ten wykład do tej pory) poznawaliśmy rozwój historyczny ksiąg liturgicznych rytu rzymskiego i wdrażaliśmy się jednocześnie do pracy na źródłach, wykonując różne ćwiczenia. Jedno z zadanych przez o. Cassiana ćwiczeń polegało na dokonaniu analizy porównawczej Ordo missae Mszału Piusa V i Pawła VI. Pierwszy raz w życiu wziąłem wtedy do ręki Mszał trydencki i kiedy kończyłem ćwiczenie, gdzieś w tyle głowy przeleciała mi myśl: "Chciałbym kiedyś odprawić Mszę św. wg tego Mszału". Myśl wtedy przeleciała i znikła, ale przyszedł właściwy czas i tamto pragnienie się spełniło, dokładnie 30 września 2010.